Νικηταράς

Ένα ιστορικό οδοιπορικό στην ομίχλη του χρόνου ζωντανεύει μια εποχή Ηρώων.
Στους καθρέφτες τού παρελθόντος, οι εικόνες ξυπνούν μέσα στον πυρήνα της ιστορίας. Ξεφυλλίζοντας τα απομνημονεύματα τού Νικήτα Σταματελόπουλου με τα λακωνικά και πύρινα λόγια του, και με την πένα τού «αδιάφθορου» δικαστή Γεωργίου Τερτσέτη, οι σελίδες με τις διαδρομές τής ζωής του, φύλαξαν ανεξίτηλες τις μνήμες μέσα στο χρόνο.
Στον βατήρα εκκίνησης τού έργου, αναγράφονται οι ρίζες και ο βίος τής ηγετικής μορφής τού μεγάλου οπλαρχηγού τής Ελληνικής Επανάστασης του 1821 «Νικηταρά», δίνοντας τη σκυτάλη σε μία διαδρομή γύρω από τη σφαίρα των ιστορικών εξελίξεων τού 18ου αιώνα στον Ελληνικό, στον Ευρωπαϊκό και στον Βαλκανικό Χώρο.
Στη σκακιέρα των μαχών οι αναπαραστάσεις στις εικόνες τού μυαλού, σε σημαντικά πεδία δράσης στις ενέδρες τής στρατηγικής και του ηρωισμού, γίνονται βίωμα στην υπερηφάνεια τού Έλληνα.
Ατιμασμένος και δεσμώτης ο ήρωας βρίσκεται στα κελιά τής εξουσίας και οι πύλες τής αδικίας ανοίγουν με την συνωμοτική πλεκτάνη εις βάρος του, δημεύοντάς του την περιουσία, αλλά και την ίδια του τη ζωή. Μετά τη σύλληψή του, το δικαστήριο της ύβρεως τον αφήνει στο έλεος τής πιο βάναυσης τιμωρίας ως «Βαρυποινίτη».
Η «ευμένεια» τής Κυβέρνησης, στο τέρμα τής διαδρομής τού Μεγάλου Αγωνιστή, προκειμένου να τον εξευτελίσει και να τον αποδομίσει εντελώς, τού προσφέρει «απλόχερα» μια τελευταία «τιμητική» θέση στα σκαλοπάτια τής εκκλησιάς, αφήνοντας τυφλό και λησμονημένο τον «Παρασημοφορημένο Ήρωα» στο έλεος της συμπόνοιας.
Το τελευταίο ξημέρωμα στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο «ήλιος» λάμπει ξανά στα γαλάζια του μάτια, παίρνοντάς τον μαζί του για το μεγάλο ταξίδι στο φως τού δικού του ουρανού, στην ελευθερία τού Ελληνισμού!