Ιώδες

Για φαντάσου, αν μπορείς, μόνο μια στιγμή να άλλαζε σε οποιοδήποτε σημείο το παρελθόν σου. Για φαντάσου, αν μπορείς, πώς θα είχε γραφτεί το νέο μέλλον σου από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα. Θα έκανες τα πιο σπουδαία σενάρια ή και, αντίστροφα, τα πιο σκοτεινά. Μα τι απ’ όλα αυτά θα γινόταν αλήθεια και τι πραγματικότητα; Έστω κι αν βάλεις έναν στόχο, υποχρεωτικά θα συμβούν τα πιο ανείπωτα και απροσδόκητα φαινόμενά σου. Και πάλι κάτι που θα δημιουργείται στο κλάσμα του δευτερολέπτου μέσα σου, έξω σου, κοντά σου ή άπειρα μακριά σου θα είναι άσβηστο σενάριο που με θάρρος θα σε αγκαλιάζει οποιαδήποτε στιγμή της μέρας, της εβδομάδας, του μήνα και του χρόνου σου. Δεν θα μπορούσαν να έρθουν αλλιώς τα πράγματα απ’ ό,τι έρχονται, κι όσο κι αν παλεύεις να ξεφύγεις από το τυχαίο-μοιραίο, αυτό θα οδηγεί τη ζωή εκεί που θετικά κι αρνητικά μετουσιώνουν τον χρόνο σε μια πίστα ανεπανόρθωτων δράσεων και δυνάμεων. Ξανά, ένα τόσο δα μικρό κομμάτι του χρόνου σου, του χρόνου μας κι αν αλλάξεις, τα πράγματα θα υπόκεινται σε κολοσσιαίες αλλαγές σε μακρύ χρόνο, στο μέλλον δηλαδή ή, αλλιώτικα, σε επαναλαμβανόμενο, αλλά διαφορετικό τώρα και τώρα και ξανά τώρα. Είναι αυτό που λένε (αν έχεις ακούσει) για το πέταγμα της πεταλούδας που, ενώ συμβαίνει σε κάποια άλλη ήπειρο, έχει τη δύναμη να επηρεάσει το σύνολο αλυσιδωτά και ανεξίτηλα.