Έξοδος προς την Καππαδοκία

Δέκα άνθρωποι ξεκινούν από την Αθήνα με προορισμό την Καππαδοκία. Για τον Αντώνη η Καππαδοκία είναι ο τόπος της φαντασίας από τα παραμύθια της γιαγιάς του. Για την Έμιλυ με το περιηγητικό πνεύμα είναι terra incognita. Για τη Λητώ ένας άγριος ερημικός τόπος. Για τον Αχμέτ τα παιδικά του χρόνια και η βίαιη διακοπή τους. Ακολουθεί η γυναίκα του Αγγελική. Και άλλα δυο ζευγάρια, οι γιατροί Αγησίλαος και Δήμητρα και οι έμποροι Διαμαντής και Χρυσούλα. Ο Γεράσιμος, καθηγητής πανεπιστημίου, είναι ο αρχηγός. Ρευστές ταυτότητες, ρευστές πατρίδες, ξενιτιά ατομική και συλλογική, περιπλάνηση και παραπλάνηση. Ένα ταξίδι αναψυχής οδηγεί στην αποκάλυψη ενός άλλου εαυτού. Το πνευματικό περιεχόμενο του τόπου σημαδεύει τη μοίρα του καθενός.

Ένα απόσπασμα:
Δείγμα γραφής: «Η φωνή του Γεράσιμου είναι ήρεμη και ελεγχόμενη μα καθόλου επίπεδη και αδιάφορη. Εκφράζεται με προσοχή αλλά και τόλμη. Ο λόγος του είναι ολόφρεσκος σαν μόλις να βγήκαν οι λέξεις από το φούρνο, έτοιμες να χαρίσουν γεύσεις και μυρωδιές. Σα να είναι αυτός ο πρώτος που τις δαγκώνει και τις γεύεται. Η Λητώ έχει μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον όπου οι λέξεις κακοποιούνταν καθημερινά. Από μικρό κορίτσι δεν είχε λέξεις να πιαστεί, να στηριχτεί. Η ρηχότητα και η αυθαιρεσία του λόγου γύρω της την είχαν εξουθενώσει. Όλη της η παιδική ηλικία ήταν μια λεκτική συνωμοσία απάτης και πλάνης. Για το τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο. Για το τι είναι φροντίδα και τι δεν είναι. Τι παρουσία και τι απουσία. Λέξεις βαλμένες σε λάθος θέση, με λάθος νόημα. Γύρω της μόνο φασαρία και ορυμαγδός ήχων που προσπαθούσαν να συγκαλύψουν απουσίες και ελλείμματα. Κι εκείνη, ένα μουτρωμένο και λιγομίλητο κοριτσάκι. Έτσι γεννήθηκε η εμμονή της με τις λέξεις.»