Αναγνώριση and Εκτελεστότητα Αλλοδαπών Διαιτητικών Αποφάσεων

Το έργο «Αναγνώριση & Εκτελεστότητα Αλλοδαπών Διαιτητικών Αποφάσεων σύμφωνα με τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης (1958)» αποτελεί μια παρουσίαση και ερμηνεία της Σύμβασης της Νέας Υόρκης, η οποία ούσα σχεδόν οικουμενική, αποτελεί το κρισιμότερο, ίσως, νομοθετημα στον χώρο της διεθνούς εμπορικής διαιτησίας, επιτρέποντας τη μέγιστη ελευθερία ως προς τη διεθνή κυκλοφορία των διαιτητικών αποφάσεων. Συμβάλλει δε στον επί του θέματος εκσυγχρονισμό της ελληνικής επιστήμης, καταγράφοντας με τρόπο συστηματικό όλες τις σύγχρονες ερμηνευτικές εξελίξεις καθώς και το σημαντικό έργο της ελληνικής και διεθνούς νομολογίας στο πεδίο της διεθνούς ερμηνευτικής εναρμόνισης και της κατά το δυνατόν ομοιόμορφης εφαρμογής της Σύμβασης.

Ακολουθώντας μεθοδολογικά την πορεία του κειμένου της ΣΝΥ εξετάζονται, μεταξύ άλλων:

οι προϋποθέσεις εφαρμοσιμότητάς της
η μέθοδος ερμηνείας της
οι τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις αναγνώρισης της διαιτητικής συμφωνίας.


Με διεθνή-συγκριτικό προσανατολισμό και εκτενείς αναφορές στη σχετική ελληνική και διεθνή νομολογία, αναλύονται οι προϋποθέσεις και τα κωλύματα αναγνώρισης και εκτελεστότητας της αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης, όπως διαρθρώνονται στα άρθρα 4 και 5 της Σύμβασης. Επιπλέον, εξετάζεται ο διαπνέων τη Σύμβαση στο σύνολό της ιδιαίτερος κανόνας προτεραιότητας του άρθρου 7 (αρχή του ευμενέστερου προς την αναγνώριση δικαίου) καθώς και τα δικονομικά ζητήματα της εκτέλεσης της διαιτητικής απόφασης.