Η δυτική Θράκη στην εξωτερική πολιτική της Βουλγαρίας

Με τη συνθήκη «Περί Θράκης» των Σεβρών (1920), οι Σύμμαχοι παραχώρησαν τη Δυτική Θράκη στην Ελλάδα. Η Βουλγαρία έχασε έτσι, εκτός από την επαρχία που κατείχε από το 1913, και την έξοδός της στο Αιγαίο, που αποτελούσε κατευθυντήρια αρχή της εξωτερικής πολιτικής της από την εποχή της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου (1878).
Τυπικά το ζήτημα της βουλγαρικής διεξόδου, αλλά ουσιαστικά η τύχη της Δυτικής Θράκης, αναδείχθηκε έκτοτε σε μείζον πολιτικό πρόβλημα. Σε συνάρτηση με τα άλλα αλυτρωτικά αιτήματα της Βουλγαρίας, επιδείνωσε τις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις στα κρίσιμα χρόνια 1920-1923 και στη συνέχεια σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, και δυσκόλεψε τις προσπάθειες των κυβερνήσεων της Ελλάδας για τη διευθέτησή του σύμφωνα με το γράμμα των συνθηκών της ειρήνης.