Ομήρου Οδύσσεια

Ο Οδυσσέας αφηγείται στην Πηνελόπη τα πάθη του
Οδύσσεια Ραψωδία ψ 310-341
Της είπε για τον Κύκλωπα, ότι τον εκδικήθη
που του ‘φαγε τους φίλους του χωρίς να τους λυπάται?
πως βρέθηκε στον Αίολο, που τον εκαλοδέχθη
κι απέ τον κατευόδωσε, μα έλα που δεν ήταν
γραμμένο στην πατρίδα του να φτάσει, γιατί πίσω
τον έσυραν οι θύελλες στον ψαροτρόφο πόντο!
Πως πήγε στον Τηλέπυλο στη γη των Λαιστρυγόνων
κι εκείνοι του ρημάξανε και πλοία και συντρόφους,
κι αυτός μονάχα ξέφυγε με το μπλαβί καράβι.
Της είπε για τα δόλια τεχνάσματα της Κίρκης,
πως βρέθηκε στου Άδη τα ανήλιαγα παλάτια,
χρησμό να πάρει της ψυχής του μάντη Τειρεσία
κι ακόμα τους συντρόφους του πως είδε, και τη μάνα,
εκείνη που τον γέννησε και μοσχανάθρεψέ τον?
πως άκουσε το γλυκερό τραγούδι των Σειρήνων?
είπε τις πέτρες τις Πλαγκτές πως πέρασε κι ακόμα
τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, π’ άνθρωπος δεν ξεφεύγει?
πως φάγανε οι σύντροφοι τα βόδια του Ηλίου?
πως χτύπησε το γρήγορο σκαρί του ο Κρονίδης
με κεραυνό? πως χάθηκαν οι σύντροφοί του όλοι
κι αυτός μονάχα ξέφυγε τη μαύρη του τη μοίρα?
πως έφτασε στην Καλυψώ, στη νήσο Ωγυγία?
πως τον κρατούσε στη σπηλιά κι ήθελε σύντροφός της
να γίνει και τον έτρεφε, κι αν έμενε κοντά της
αθάνατο κι αγέραστο για πάντα θα τον κάνει,
αλλά δεν τα κατάφερε τη γνώμη να τ‘ αλλάξει?
πως βρέθηκε στους Φαίακες πολυβασανισμένος
και σαν θεό τον τίμησαν αυτοί με την ψυχή τους
και στη γλυκιά πατρίδα του τον έστειλαν με πλοίο
και του ‘δωσαν μαλάματα σωρό, χαλκό και ρούχα
Οδύσσεια Ραψωδία ψ 315-341

Υπάρχουν φορές που θες να παραθέσεις κάποιες σκέψεις στο χαρτί και είναι εντελώς αδύνατον να συγκεντρωθείς από τις τόσες ιδέες που σε κατακλύζουν, να τις βάλεις σε σειρά και να γράψεις αυτά που έχεις κατά νου.
Να, καλή ώρα όπως τώρα.
Στην αδιέξοδη προσπάθειά μου να προλογίσω την Οδύσσεια, κάποιος στενός φίλος, σαν άλλος από μηχανής θεός, κουβέντα στη κουβέντα με βοήθησε να βρω τον σωστό βηματισμό των συλλογισμών και να αναπτύξω τους λόγους που με ώθησαν να ασχοληθώ με τα έπη του Ομήρου, χωρίς βεβαίως να επαναλάβω στην Οδύσσεια τα όσα είχα διατυπώσει στον πρόλογο της Ιλιάδας.
Γιατί, λοιπόν, καταπιάστηκα με τον Όμηρο ή να το πω καλύτερα, γιατί η ανθρωπότητα αιώνες τώρα ασχολείται με τον Ποιητή; Τί με ενέπνευσε να μεταφέρω σε δεκαπεντασύλλαβο ποιητικό λόγο το έργο του αειθαλούς επικού συνθέτη ή, διαφορετικά, γιατί όλες οι τέχνες αντλούν μεγάλο μέρος της θεματογραφίας τους από αυτά τα ποιήματα; Τί, επί τέλους, μου πρόσφεραν, τί με δίδαξαν, ποια συναισθήματα μου δημιούργησαν τα Ομηρικά έπη ή αλλιώς γιατί η ανθρωπότητα καταγίνεται χιλιάδες χρόνια τώρα με αυτά;
Τα ερωτήματα είναι βεβαίως ρητορικά, διότι οι απαντήσεις είναι και άπειρες και καταγεγραμμένες σε αξιολογότατα συγγράμματα. Ωστόσο, η απάντηση στο δικό μου ΓΙΑΤΙ θα δοθεί από τον ίδιο τον αναγνώστη κατά τη διάρκεια της μελέτης του έργου, διότι, όχι μόνο θα απόλαμβάνει την τονική μουσικότητα του νεοελληνικού λόγου, αλλά θα αντλεί αξιόπιστες πληροφορίες από τους σχολιασμούς που παρατίθενται στο τέλος κάθε σελίδας και ραψωδίας. Θα κατανοήσει έτσι τα νοήματα του μεγάλου δημιουργού και ίσως, μέσα από αυτά, αναλογιστεί τα δικά του βιώματα. Θα νιώσει τις δραματικές εναλλαγές της θνητότητας και ίσως, μέσα από αυτές, θεωρήσει πως η επιβίωση του πανέξυπνου βασιλιά της Ιθάκης, οι περιπέτειες του πολυμήχανου ήρωα, οι συμφορές του πολύπαθου Οδυσσέα αντικατοπτρίζουν, τελικά, το δικό του προσωπικό ταξίδι.
Καλή ανάγνωση.