Η Υαλουργία στον ελλαδικό χώρο κατά την 1η χιλιετία π.Χ.

Στο βιβλίο επιχειρείται μια ολιστική προσέγγιση στην ιστορία και την τεχνολογία του γυαλιού στον ελλαδικό χώρο κατά την 1η χιλιετία π.Χ., συνδυάζοντας την αρχαιολογική έρευνα με την αρχαιομετρική ανάλυση. Το γυαλί αποτελεί έναν εξαιρετικό δείκτη τεχνολογικής εξέλιξης, εμπορικών ανταλλαγών και πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων.
Ιδιαίτερα διαφωτίζονται οι επαφές του ελλαδικού χώρου με την Εγγύς Ανατολή, τη Συροπαλαιστίνη και την Αίγυπτο, σημαντικούς χώρους υαλοποιίας και υαλουργίας.
Η έρευνα επικεντρώνεται σε γυάλινα ευρήματα τα οποία προέρχονται από επιλεγμένες αντιπροσωπευτικές περιοχές του νησιωτικού και του
ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου, τη Ρόδο, τη Θήβα και την Ήπειρο, αναδεικνύοντας τη σημασία τους τόσο σε τοπικό όσο και στο ευρύτερο πλαίσιο της ΝΑ Μεσογείου.
Η διεπιστημονική προσέγγιση με τη συμβολή της Αρχαιομετρίας, που παρουσιάζεται στο βιβλίο, προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τις πρώτες ύλες, την παραγωγή,
τα εργαστήρια, την προέλευση, τη χρήση και τη διακίνηση του υλικού. Το έργο αυτό φιλοδοξεί να εμπλουτίσει τη σχετική βιβλιογραφία και να χρησιμεύσει ως εργαλείο μελέτης,
αλλά και ως κίνητρο για νέες έρευνες, αναδεικνύοντας τη σημασία του γυαλιού όχι μόνο ως τεχνολογικού επιτεύγματος αλλά και ως φορέα πολιτισμικών αξιών κατά την αρχαιότητα.
Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε αρχαιολόγους, αρχαιομέτρες, συντηρητές και ειδικούς στην έρευνα του γυαλιού και διαφωτίζει μια συναρπαστική αλλά συχνά υποτιμημένη πτυχή της Αρχαιολογίας, την έρευνα του αρχαίου γυαλιού.
Η διεπιστημονική προσέγγιση του γυαλιού από ερευνητές των ανθρωπιστικών και θετικών επιστημών και η ουσιαστική και ισορροπημένη επιστημονική συνομιλία τους αποτελούν ένα αναγκαίο ερευνητικό πεδίο το οποίο, με τη βοήθεια των αναπτυσσόμενων νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων για αναλύσεις υλικών, διευρύνει την έως πρόσφατα περιορισμένη έρευνα του γυαλιού σε σχέση με άλλα αρχαία υλικά και συμβάλλει στην πληρέστερη κατανόηση του αρχαίου κόσμου και της ιστορικής και πολιτισμικής αφήγησής του.