Το χαμόγελο του Αβελ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

«Σε έναν κόσμο όπου από την αρχή του χρόνου είχε επικρατήσει ο κακός σπόρος του Κάιν, εμφανίζονταν κατά καιρούς αιθέρια πλάσματα από την αγέννητη γενιά του Αβελ, που ήταν γραφτό τους να χάνονται νωρίς, φαντάσματα της ιστορίας που δεν πατούσαν στη γη, αλλά γλιστρούσαν χωρίς τριβή πάνω σε ένα λεπτό στρώμα αέρα, πριν σβήσουν βιαστικά και τελείως αθόρυβα, σαν ουράνιο τόξο καλοκαιρινής μπόρας.»

Τον Ιούνιο του 1961 οι μαθητές της όγδοης τάξης του γυμνασίου Καλαμαριάς χωρίζουν, για να ακολουθήσουν τα μονοπάτια της ζωής. Σαράντα δύο χρόνια μετά, εξηντάρηδες πια, θα συναντηθούν ξανά, για να κάνουν μια αναδρομή στα περασμένα και μια νέα αρχή.

Το μυθιστόρημα αυτό είναι τόσο πραγματικό όσο η ζωή του κάθε ανθρώπου. Περιέχει την ευγνωμοσύνη για τα θαυμαστά αλλά και την οργή για τα παράλογα του κόσμου. Το καλό και το κακό, ο Άβελ και ο Κάιν, παλεύουν σχεδόν σε κάθε σελίδα του βιβλίου. Το Χαμόγελο του Αβελ έρχεται να δηλώσει ότι, σε πείσμα της απώλειας και του θανάτου των πάντων, αξίζει να ζει κανείς.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου