Το τρίξιμο της πολυθρόνας

Τι κοινό μπορεί να έχουν μια άγρια βατομουριά και ο αριθμός δύο; Ένας σπασμένος κουραμπιές κι ένα μοναστήρι; Ένα χριστουγεννιάτικο δώρο και πολλά ενοχλητικά βατραχάκια; Ο βασιλικός κι ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια;
Μπορεί μια πολυθρόνα να μιλήσει; Μπορούν οι ρίζες ενός δέντρου να απλωθούν και να αγγίξουν όλες τις ηπείρους της γης; Πιστεύετε στα θαύματα; Μπορούν τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα;
Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε απαντήσεις σε αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα. Ένα βιβλίο γεμάτο μικρές ιστορίες, φαινομενικά ασήμαντες, ζυμωμένες όμως με νοσταλγία και πολλή αγάπη. Την ίδια αγάπη που βάζει στα ροζιασμένα χέρια της η γιαγιά, όταν ζυμώνει ψωμί για τα εγγόνια της.
Όπως οι ρίζες των δέντρων εισχωρούν στις ρωγμές του εδάφους αναζητώντας την τροφή τους, έτσι κι εδώ, μέσα από τις χαραμάδες των λέξεων και των σιωπών, αναδύονται μνήμες. Μνήμες κοινές. Δικές μου, δικές σας. Μνήμες που ανήκουν σε όλους. Γιατί οι μνήμες είναι σαν μπερδεμένα κουβάρια: μπλέκονται και μας ενώνουν όλους, βοηθώντας μας να κρατήσουμε τις καθημερινές εκείνες στιγμές που είναι και οι σημαντικότερες στις ζωές μας.
Εμπρός λοιπόν…
Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει μια παλιά πολυθρόνα που είδε κι έζησε πολλά.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη…