Καλοκαιρινή βροχή

Με το εντελώς προσωπικό της ύφος, η Μαργκερίτ Ντυράς αφηγείται στο τελευταίο της μυθιστόρημα μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι εξίσου πραγματική και εξωπραγματική: τη ζωή μιας πολυμελούς οικογένειας μεταναστών, σ’ ένα προάστιο του Παρισιού. Ο χώρος, τα στοιχεία που συνθέτουν το τοπίο. Είναι αληθινά, όπως αληθινά μπορεί να είναι και τα πρόσωπα –που όμως έχουν και ταυτόχρονα δεν έχουν προέλευση, όνομα, ηλικία. Η σχέση με το σχολείο και τη γνώση, με τη γονική αγάπη και τον έρωτα, με τη ζωή και το θάνατο, η ισορροπία ανάμεσα στο «λογικό» και το «παράλογο», το «πιθανόν» και το «δυνατόν», όλα αυτά περιγράφονται μ’ έναν τρόπο εξαιρετικά λιτό, ελλειπτικό σχεδόν, και συνθέτουν μια πολύ ανθρώπινη ιστορία.