Εξορκίζοντας θάνατο

Τα τετράδια ενός ψυχωτικού και οι σημειώσεις ενός ψυχιάτρου προσφέρουν την πρώτη ύλη αυτού του βιβλίου όπου βιώματα, ερμηνείες, υποθέσεις και ψευδαισθήσεις, ποίηση κι επιστημονικός λόγος συνυφαίνονται σε μια αξεδιάλυτη ενότητα γραφής. Θα πρέπει να τονισθεί εντούτοις ότι η όλη αφήγηση γράφτηκε "από την μεριά του αρρώστου": οι φοβερές παλινδρομήσεις του, οι εμπειρίες του που, ταξιδεύοντας μέσα στο βιοψυχολογικό συνεχές, φθάνουν ως "αυτή τη ρήξη, Λέων-της φύσης-μηνός-Αυγούστου-μιας-αθωότητας-των απομακρυσμένων-χρόνων" δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Το βιβλίο τούτο πρωτοκυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Κέδρος" το 1980 με τον τίτλο "Στην Κίτρινη ώρα". Μολονότι ο τίτλος αυτός παραμένει πάντοτε πολύ ικανοποιητικός για τον συγγράψαντα, εντούτοις με την σημαντική διέκταση του μυθιστορήματος η παράλληλη σκέψη ενός (του) άλλουτίτλου "Εξορκίζοντας το θάνατο" εντέλει επεκράτησε. Διότι είναι βαθειά και από καιρό διαμορφωμένη η πεποίθηση του συγγραφέα, ότι η ψύχωση στις πολυώνυμες και ποικίλες μορφές της αποτελεί μια διαρκή και απεγνωσμένη προσπάθεια της ύπαρξης να "εξορκίσει" τον θάνατο. Δυο από τα κεφαλαία εξ'άλλου της "Κίτρινης ώρας" φέρνουν τους τίτλους "Εξορκισμός του ενστίκτου θανάτου" και "ο Εξορκισμός του θανάτου: συνέχεια" ούτως ώστε πολύ φυσιολογικά στη νέα τούτη έκδοση περνά ο τελικά επιλεγμένος τίτλος. Το βιβλίο χωρίς να είναι "καινούριο" σίγουρα δεν είναι το παλιό. Και αν προσθέσει τίποτα (διότι αλλιώς δεν θα έπαιρνε την σημερινή μορφή του) αυτό δεν συνιστάται στην αναίρεση ή αλλοίωση οτιδήποτε από τη γραφή της "Κίτρινης ώρας" αλλά διαρθρώνει την μυθιστορηματική της ολοκλήρωση.