Το μαύρο γάλα της ήττας

Αυτό το βιβλίο ξεκίνησα να το γράφω όρθιος. Κρατούσα το μολύβι κι έγραφα πίκρες, λησμονιές, αναστεναγμούς αποθαμένων στον αέρα, στα σύννεφα, στις ούγιες των ονείρων. Τα νυχτερινά γραψίματα, η μέρα τα έκανε σκόνη. Ώσπου ένα πρωί πριν νιφτώ, στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη της μνήμης κι ήταν όλα εκεί! Γραμμένες σκιές, ενοχές, δόξες, ήττες, απογοητεύσεις και φυσικά οι αναστεναγμοί των αποθαμένων. Όλα κρυμμένα στο περιθώριο ηρωικών ημερών, ή ως ελάχιστες ιστορικές αποσιωπήσεις της ζωής στρατευμένων από την ιδεολογία ανθρώπων. Μετά νίφτηκα και καθάρισα το βλέμμα μου από ιδεολογικές τυφλότητες. Οι νεκροί από άυλοι, αδιάφανοι, λευκά κόκαλα, σκιές, φαντάσματα, απόκτησαν σχήμα στο χαρτί, υπάρξεις με αποσπασματικές ζωές. Αφού η μνήμη μας γεμάτη σπαράγματα είναι. Σας παραδίδω ένα συνοπτικό χειρόγραφο από χρόνο και γεγονότα επιχρωματισμένα από τον υποκειμενισμό του γραφιά… Ο Γίας ή Σέτος ή Λιόσκα, ο τρισυπόστατος νεκρός άνδρας της Δασιάς, επιστρέφει αφηγούμενος ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ του. Μια λεπτομερής απολογία ενός τρισυπόστατου ανθρώπου με τρεις ζωές γεμάτες λάθη και πυρπολημένα όνειρα, χαραγμένα πάνω σε νύχτες με δυσανάγνωστες αιτίες κι αφορμές… Πλωτοί καιροί, Αναγνώστη, να τους κοιτάς και να χορταίνεις κύμα.