Εκατό ερωτικά σονέτα (δίγλωσσο)

ΣΤΗΝ ΜΑΤΙΛΝΤΕ ΟΥΡΟΥΤΙΑ

Κυρά μου πολυαγαπημένη, μεγάλη λαχτάρα πέρασα γράφοντας ετούτα τα κακώς λεγόμενα σονέτα που πολύ με πόνεσαν και μου στοίχισαν, αλλά η χαρά να σ’ τα προσφέρω είναι πιο μεγάλη κι από ’να λιβάδι. Όταν το πρωτοσκέφτηκα, ήξερα καλά πως στο πλάι του καθενός, από εκλεκτική στοργή και κομψότητα, οι ποιητές όλων των εποχών έβαλαν ομοιοκαταληξίες που ήχησαν σαν ασημικό, κρύσταλλο ή κανονιά. Εγώ, με πολλή ταπεινοσύνη, έφτιαξα ετούτα τα σονέτα από ξύλο, τους έδωσα τον ήχο απ’ αυτή την αδιάφανη και καθάρια ουσία, κι έτσι πρέπει να φτάσουν ώς τ’ αυτιά σου. Εσύ κι εγώ περπατώντας σε δάση κι αμμουδιές, σε λίμνες χαμένες, σε στάχτινα πλάτη, μαζέψαμε κομμάτια από καθάρια ξυλεία, από τάβλες αφημένες στο πηγαινέλα του νερού και της αλλαξοκαιριάς. Από τέτοια απαλότατα απομεινάρια κατασκεύασα, με τσεκούρι, μαχαίρι, σουγιά, ετούτα τα ξυλουργήματα του έρωτα και σκάρωσα μικρά σπιτάκια των δεκατεσσάρων σανιδιών για να ζουν μέσα σ’ αυτά τα μάτια σου που λατρεύω και υμνώ. Με αυτό το ερωτικό αιτιολογικό σου παραδίνω αυτήν την κεντουρία ξύλινων σονέτων, που μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους γιατί εσύ τους έδωσες ζωή.

Πάμπλο Νερούδα, Οκτώβρης 1959.

Περιεχόμενα:

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στη Ματίλντε Ουρρούτια

ΠΡΩΙ (32 σονέτα)
ΜΕΣΗΜΕΡΙ (21 σονέτα)
ΑΠΟΓΕΥΜΑ (25 σονέτα)
ΝΥΧΤΑ (22 σονέτα).