Η εκδίκηση είναι δική μου

«Τη στιγμή που ο άνδρας μπήκε διστακτικά, σχεδόν φοβισμένα στο γραφείο της, στις 5 Ιανουαρίου 2019, η κυρία Σιζάν θυμήθηκε αμέσως ότι τον είχε ήδη συναντήσει παλιότερα, σ’ έναν χώρο που η ανάμνησή του επανήλθε με τόση ακρίβεια, με τόση βιαιότητα, που ένιωσε σαν να δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα στο μέτωπο».
Ο άνδρας ονομάζεται Ζιλ Πρενσιπό και ζητά από τη δικηγόρο Σιζάν να αναλάβει την υπεράσπιση της συζύγου του, που έχει σκοτώσει τα τρία τους παιδιά. Την αρχική αναστάτωση διαδέχονται ερωτήματα: Γιατί ο Πρενσιπό επέλεξε αυτήν, μια άσημη δικηγόρο, για μια υπόθεση που βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και θα
την αναλάμβαναν πρόθυμα όλα τα μεγάλα γραφεία του Μπορντώ; Είναι πράγματι ο Πρενσιπό ο έφηβος που είχε συναντήσει ένα απόγευμα πριν από τριάντα χρόνια και καθόρισε την εξέλιξη της ζωής της;
Το μυθιστόρημα της Marie Ndiaye παρακολουθεί την κυρία Σιζάν με το άγνωστο μέχρι τέλους όνομά της, την επικοινωνία με την πελάτισσά της Μαρλίν Πρενσιπό, τη σχέση με τους γονείς της και τους ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός της. Όσο προστίθενται στοιχεία και πληροφορίες τόσο πληθαίνουν τα ερωτήματα και οι
αμφιβολίες. Η ατμοσφαιρική αφήγηση θυμίζει ψυχολογικό θρίλερ: αβεβαιότητα, πολυπλοκότητα, μυστήριο, απειλή που υφέρπει πλέκουν γύρω από την ηρωίδα έναν ιστό αράχνης.
Οι αμφιβολίες της κυρίας Σιζάν για το παρελθόν αλλά και για το παρόν, ο αποπνικτικός μικρόκοσμος της οικογένειας, η σύγχυση, η εξάπλωση του κακού, το παγερό, διφορούμενο και πνιγηρό κλίμα αποδίδονται με εξαίσια δεξιοτεχνία.
Όσο για τον τίτλο του βιβλίου, που η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι είναι φράση από το Δευτερονόμιο («εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω» Δτ32,35), είναι ένα αίνιγμα που πρέπει να λύσει ο αναγνώστης: ποιο είναι το πρόσωπο που μιλάει, το πρόσωπο που εκδικείται;