Τεκτονικές ομιλίες 1904- 1933

Φιλόσοφος καλείται ο κατανοήσας τον σκοπόν της υπάρξεώς του ως ΕΓΩ και ότι η γνώσις του αγαθού παντός πράγματος έγκειται εις την εκπαίδευσιν και εις την εκλέπτυνσιν των διανοητικών του δυνάμεων. Ο φιλόσοφος ερευνά, αναλύει, καταμετρά, σπουδάζει τας ιδιότητας των εις την Φύσιν υπαρχόντων αντικειμένων, επιμελείται την πρόοδον των κοινωνιών, υποθάλπει την αλήθειαν, την καθιστά καθολικόν νόμον εις πάντας και διδάσκει ότι η αλήθεια είναι το κέντρον πέριξ του οποίου πρέπει να περιστρέφεται πας άνθρωπος και δι’ αυτής να αναγνωρίζει την καταγωγήν των άλλων ανθρώπων και εν συνεχεία να ζητά την καθολικήν τελειότητα, η οποία επιτυγχανομένη δίδει εις πάντας τα κεκτημένα υπό της Φύσεως προνόμια. Ο φιλόσοφος σπουδάζει τας ατέλειας των ανθρωπίνων ΕΓΩ, αναζητά την αιτίαν των και υπολογίζων καθοδηγεί τους ατελείς εις την πρόοδον. Δι’ αυτής του της ενεργείας εκμηδενίζει τας ανθρωπίνους αδυναμίας εκ των οποίων απορρέουν αι έριδες, ο εγωισμός, η φιλαυτία, το ατομικόν συμφέρον και το μέγιστον πάντων το τυραννικόν πνεύμα, το οποίον καθιστά την ανθρωπότητα ως αγέλην μηδέν γνωρίζουσαν και φερομένην ανερμάτιστον υπό της ισχύος των πραγμάτων.