Η ένοικος του Γουάιλντφελ Χολ

Ήμουν κάποτε τρελά ερωτευμένη, με έναν έρωτα ανόητο, ήμουν ξετρελαμένη, προσκολλημένη σ’ εκείνον παρά την αναξιότητά του, μα πάει τώρα – συντρίφθηκε αυτός ο έρωτας ολοκληρωτικά και μαράθηκε . και το οφείλει αποκλειστικά στον εαυτό του και στα πάθη του.

[…] Τι σκηνή ήταν αυτή! Μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ήμουν καταδικασμένη να ανέχομαι τέτοιες προσβολές κάτω από τη στέγη του σπιτιού μου, […] και μάλιστα από εκείνους που απέδιδαν στον εαυτό τους τον χαρακτηρισμό «κύριος»; Και μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ήμουν ικανή να αποκρούσω τις προσβολές τους με τόση σταθερότητα και θάρρος; Τέτοια αντοχή μάς τη διδάσκει μόνο η σκληρή εμπειρία και η απόγνωση.

Η Ένοικος του Γουάιλντφελ Χολ, κύκνειο άσμα τής πρόωρα χαμένης Αν Μπροντέ, το έργο της οποίας επισκιάστηκε από την επιτυχία των αδελφών της, Σάρλοτ και Έμιλι, είναι ένα πρωτο-φεμινιστικό έργο για τις έμφυλες σχέσεις στη βικτωριανή Αγγλία. Οξυδερκές ψυχολογικό μυθιστόρημα, παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο της «αντισυμβατικής» ηρωίδας και μιας πλειάδας χαρακτήρων (όπως του ναρκισσιστή συζύγου), που υπερβαίνουν την εποχή και τις κοινωνικές συνθήκες. Η ρομαντικών καταβολών συγγραφέας συνειδητά φιλοτεχνεί αυτά τα πορτρέτα με νατουραλιστική ακρίβεια και με μέσα που αργότερα θα αξιοποιούσε ο μοντερνισμός.