Ονειροφαντασίες της άμμου

Και η γιαγιά, η Ούμα Κριστίνα, μισοκλείνοντας τα μάτια αναπολεί και διηγείται, ανατρέχοντας εννιά γενιές γυναικών πίσω, την ιστορία εκείνου του κοριτσιού της φυλής των Κόικοϊ, της Κάμα, που για ν' αποτρέψει τον πόλεμο δέχεται τον έρωτα του Μπόερ Άνταμ Ουστχάουζεν, "ενός άντρα ψηλού σαν τα δέντρα του κάμπου, ενός γίγαντα που έπνιξε μια λεοπάρδαλη με τα χέρια του". Εκείνη την επική νύχτα, λέει η Ούμα Κριστίνα, Κόικοϊ και Μπόερς μαζεύτηκαν σ' ένα μεγάλο κύκλο γύρω από το ζευγάρι.
"...Το κορίτσι, χάριν ειδικών εφέ όπως θα λέγαμε στο Χόλυγουντ, γέμισε ένα ασκό με πυγολαμπίδες και τις απελευθέρωνε με μικρά τινάγματα, μία-μία ή δύο-δύο όσο προχωρούσε η νύχτα, πράγμα που οι θεατές υποδέχονταν με ενθουσιώδη χειροκροτήματα νομίζοντάς τες για σπίθες. Και, στο αποκορύφωμα του τέλους, λευτέρωσε όλες όσες είχαν απομείνει: ήταν σκοτάδι, πίσσα και, ξαφνικά, το μόνο που έβλεπες ήταν αυτή η βροχή από σπίθες σαν έκρηξη μεγάλου φορτηγού - και το συγκεντρωμένο πλήθος ξέσπασε σε παρατεταμένες επευφημίες γι' αυτή την παράσταση που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί..."