Σαν μουσική

Ειρωνικά επινοεί και ειρωνικά φθάνει στο αποτέλεσμα. Μπορεί να χορτάσαμε, είναι σαν να μας λέει, μάτια, στομάχι και αυτιά, φαΐ της ύλης και το άλλο το άυλο, αλλά τι να το κάνεις, όταν ακόμη και το θαύμα που περιμένεις μαζί με άλλους, λίγους ή πολλούς, διαφορετικούς, σου φαίνεται μη πραγματοποιήσιμο; Τον πολιτισμό που μόνον πολιτισμός δεν είναι κι ας έχει τόσα στολίδια κι ας έχει τόσα πλουμίδια, δώρα που δεν είναι δώρα, καθώς η θλίψη κατεβαίνει επί των κεφαλών μας και πώς να την εξαγοράσεις. Ετσι, τα δώρα αλλάζουν φορά ενέργειας κι από θετική γίνεται αρνητική, κατάρα σ' ένα σπίτι που φτιάξαμε με των απορρυπαντικών τα αρώματα, τα χρώματα τα βιομηχανικά, τροφές με συντηρητικό, έτσι και οι ψυχές. Ψυχές νεκρωμένες μπροστά στην ταχύτητα των νέων καιρών, θεατές ενός έργου προβλέψιμου, κι από κοντά όλα προβλέψιμα: πού θα πάω, τι θα δω, τι θ' ακούσω. Σαν μουσική όλα ετούτα ακούγονται· όχι η μουσική είναι απούσα.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001