Πολύχρονος να ζεις μεγάλε Στάλιν

Από τον Πρόλογο στο βιβλίο

[...] Στο επίκεντρο της ανάλυσης παραμένει το εκπαιδευτικό πρόβλημα της επιλογής των προτύπων που λειτουργούν ως τα κοινά αποδεκτά αντικείμενα συλλογικής αναγνώρισης, πολιτικής κινητοποίησης και ιδεολογικής δέσμευσης όλων των παιδιών με απώτερο στόχο την πολιτικοποίηση και στράτευσή τους στις αρχές του κομμουνισμού. Απομονώνονται τρία βασικά στερεότυπα: α) στο κοινωνικό επίπεδο, ο ρόλος της γυναίκας ως μάνας, ως "ανασταλτικής" μητέρας και "προτρεπτικής" αντάρτισσας, β) στο οικονομικό επίπεδο, ο ρόλος του εργάτη/αγρότη, ανεξαρτήτως φύλου, που συμμετέχει στην παραγωγή και στο κοινωνικό γίγνεσθαι αρχικά της χώρας φιλοξενίας και κατ' επέκταση της "πατρίδας", γ) στο πολιτικό επίπεδο προέχει η κατασκευή της εικόνας του αρχηγού/ηγέτη. Η λατρεία του πατέρα-ηγέτη Στάλιν και του αρχηγού/ηγέτη που επέλεξε ο Στάλιν για το κόμμα τους, του Ζαχαριάδη.
Και στις τρεις περιπτώσεις, η κριτική ανάγνωση των στερεοτύπων στο δεύτερο μέρος του έργου δείχνει πώς στο συγκεκριμένο "κλειστό σύστημα" η διαπαιδαγώγηση των νέων, με βάση την κομμουνιστική εκπαιδευτική πρόταση, στηριζόταν στην άμεση ιδιοποίηση του ειδώλου και την κυριολεκτική εξομοίωση με το στερεότυπο. [...]