Φόβος, Φθόνος, Φόνος - Θανάσιμο αερικό

Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας περιστατικών ζωής δυο φίλων του είναι ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου που εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε δοκίμασε να
καταγράψει τις αφηγήσεις τους και να τις μοιραστεί με τους αναγνώστες του.
Η δημόσια ζωή του ενός και ο ιδιωτικός βίος του άλλου αποτέλεσαν ένα δίπτυχο
διήγημα.

Το πρώτο κείμενο «Φόβος, φθόνος, φόνος» κάνει λόγο για τις υπηρεσιακές περιπέτειες ενός ντοστογιεφσκικού «Ηλίθιου» σαν το «Παλτό» του Γκόγκολ.
Ένας άτυχος αγαθός υπάλληλος αδικείται, μα δεν εκδικείται, αλλά δικαιώνεται από την ίδια την ζωή στην φορά των πραγμάτων.

Το δεύτερο αφήγημα «Θανάσιμο Αερικό» διεκτραγωδεί τον αδιέξοδο έρωτα μεσήλικα με νεαρή ενήλικα που επισκιάζεται όχι τόσο από την ηλικιακή τους διαφορά όσο από την ανίατη ασθένειά της. Έρως και έρις, σχέση και σύγκρουση εναλλάσσονται κι η ιστορία τους καταλήγει σε «ανοικτό τέλος» με χωρισμό χωρίς αποχαιρετισμό.

Υπάρχει άραγε ευτυχία χωρίς επιτυχία; Μπορεί να ατυχήσεις αντί να αποτύχεις; Γίνεται να δικαιωθείς χωρίς να εκδικηθείς; Μήπως η πεζή καθημερινότητα είναι το είδωλο της σκληρής πραγματικότητας;