Λευκάδα της Δυτ. Φθιώτιδος

Η Λευκάδα, το καταπράσινο και όμορφο χωριό μας, που το αγαπάμε πολύ και οι ξένοι το θαυμάζουν και απορούν όχι μόνον για τα χαριτωμένα σπιτάκια του, τα κλεισμένα μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων του, για το εύκρατο κλίμα του με τα αρδευτικά και πόσιμα νερά του, αλλά και για τα πολύχρωμα λουλούδια του σε αυλές και σε κήπους, είναι νέο. Αριθμεί μόλις βίο 130 ετών.
Η τοποθεσία του, σε υψόμετρο 250-350 μέτρων ήταν δάσος από βελανιδιές. Τις είχαν εκχερσώσει οι πρόγονοί μας για να στεριώσουν ταράτσες αρχικά, καλύβες αργότερα και τελικά λιθόκτιστα σπιτάκια. Ισόγεια ή με όροφο. Όλα αυτά άρχισαν με την απελευθέρωση, από τον τουρκικό ζυγό κι ολοκληρώθηκαν έως το 1900 χρόνο με το χρόνο, καθώς κατέβαιναν λίγοι λίγοι από τη Μητρόπολή τους, τα Πουγκάκια, και γίνονταν κύριοι των πεδινών χωραφιών με αγορές. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια τις βελανιδιές που είχαν απομείνει ως τη δεκαετία του είκοσι στην πλαγιά, ανηφορίζοντας από τα Μεσινά προς τα Χατζέϊκα, στο χαντάκι του παππού μου Κωσταντή Μπαρδάκα κι εκείνες ολόγυρα στην εκκλησία μας, τον Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό και προστάτη μας.
Μετά την απελευθέρωση, από το πυκνοκατοικημένο Πουγκάκι μερικοί αποίκισαν το Παλιοχώρι, άλλοι τη θέση Κανάλλια κι οι πιο πολλοί την τοποθεσία Λευκάδα. Το τοπωνύμιο Λευκάδα αναφέρεται σε τρεις θέσεις την Παλιολευκάδα, τη Λευκάδα, του χωριού μας και τη Λευκάδα του κάμπου κάτω στα Φτεριώτικα. [...]