Εφτακόσιοι φοίνικες φυτεμένοι στο ίδιο σημείο

Το βιβλίο Εφτακόσιοι φοίνικες φυτεμένοι στο ίδιο σημείο είναι ένα από τα μυθιστορήματα-σταθμούς της μεγάλης λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας των δεκαετιών 1960-1970, ο δε συγγραφέας του, ο Χοσέ Μπάλσα, μία από τις πιο αξιόλογες φωνές της. Πρόκειται για ένα οργιώδες, πολυφωνικό μυθιστόρημα, το οποίο επιχειρεί να αγκαλιάσει το σύνολο της ζωής και της ατομικής εμπειρίας του ανθρώπου. Η εξωτική, άγρια φύση, η ιδεολογία και η επανάσταση, η σύγχρονη πολυτάραχη ιστορία της Βενεζουέλας και, κατ' επέκταση, ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής -με τις αλλεπάλληλες στρατιωτικές δικτατορίες και την ασύλληπτη βία-, η φτώχεια και η νεανική παραβατικότητα των παραγκουπόλεων, η πιθηκίζουσα τους δυτικούς τρόπους μεσαία τάξη των διανοουμένων, αλλά και η τέχνη, η μουσική, ο κινηματογράφος, η φιλοσοφία, όλα όσα μας είναι πολύ γνωστά από τα υπόλοιπα μεγάλα έργα των Λατινοαμερικανών συγγραφέων του boom και του post-boom παρελαύνουν επίσης στο παρόν μυθιστόρημα. Ωστόσο, ο Μπάλσα τα υπερβαίνει όλα αυτά σε περισσότερα του ενός επίπεδα: αυτό που αναζητεί ο συγγραφέας είναι μια άλλη διάσταση, κάποιο άλλο συναίσθημα, σύμφωνα με τη δική του διατύπωση.