Νεοελληνική ποίηση

Κείμενα, Ερμηνεία, Θεωρία

Σολωμός, Κάλβος, Παλαμάς, Καβάφης, Σικελιανός, Γρυπάρης, Βάρναλης, Χατζόπουλος, Ουράνης, Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Σαχτούρης, Εγγονόπουλος, Αναγνωστάκης.


Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιχειρήσει κανείς μια εισαγωγή στην Ποίηση. Το εγχείρημα γίνεται δυσκολότερο - καί σισύφεια μάταιο - αν θελήσει να παρακολουθήσει τίς διάφορες απόψεις (στάσεις) των θεωρητικών. Υπάρχει, βλέπετε, αυτή ή "παλαιά διαφορά" ανάμεσα στην φιλοσοφία καί στην Ποίηση. Οί καλύτεροι από τους θεωρητικούς φτιάχνουν προκρούστιες κλίνες για την ποίηση: πώς πρέπει να είναι ή ποίηση, ώστε να εξυπηρετεί τα κοινωνικά, πολιτικά ή ηθικά φιλοσοφικά τους συστήματα. Καί βέβαια ή ποίηση συνεχίζει το δρόμο της χωρίς να λαβαίνει υπόψη τίς παραινέσεις ή τίς συνταγές τους. Γι' αυτό, σ' αυτή την εισαγωγή θελήσαμε να ακούσουμε τί λένε οι ίδιοι οι τεχνίτες, οι ποιητές, για την τέχνη τους. Πιστεύουμε πώς μια κουβέντα του τεχνίτη για τη δουλειά του ζυγίζει περισσότερο από μια μεγαλόσχημη θεωρία. Διαλέξαμε λοιπόν τρεις αντιπροσωπευτικούς ξένους μεγάλους ποιητές καί συγχρόνως εξαιρετικά καλλιεργημένους ανθρώπους: Το Γάλλο Paul Valery, τον Άγγλο T.S. Eliot και το Γερμανό R.M. Rilke. Διαλέξαμε ακόμη το δικό μας Γ. Σεφέρη καί τέλος έναν ερμηνευτή, κριτικό καί δάσκαλο με πολύ διεισδυτικό μάτι: τον Άγγλο καθηγητή I.A. Richards. Οι απόψεις τους θα καλύψουν, πιστεύουμε, αρκετές πτυχές από την πολυδιάστατη θεματική καί προβληματική της ποίησης.