Εμβατήρια. Ύπνος θάνατος

Τα τρία "Εμβατήρια" γράφτηκαν και εκδόθηκαν μέσα στην επταετία. Οι συνθήκες της εποχής εκείνης δεν επέτρεψαν να κυκλοφορήσουν έξω από έναν περιορισμένο κύκλο φίλων, δημοσιογράφων και κριτικών. Οι τρεις ιστορίες, με μιαν αφήγηση συνειρμική και ελλειπτική, μιλούν η πρώτη για την ερωτική περιπέτεια ενός ρωμιού και μιας εβραιοπούλας, η δεύτερη για ένα κατα τύχη έγκλημα, η τρίτη για μια σχέση εξετάζοντος και εξεταζομένου, ανακριτή και ανακρινομένου. Και στα τρια "Εμβατήρια" τα στοιχεία του έρωτα, της καταδίωξης, της φυγής(σε διάφορες μορφές) είναι έντονα.



Με τον "Ύπνο θάνατο" η συνειρμική γραφή φτάνει σε ένα προχωρημένο - για την ελληνική πεζογραφία - σημείο, καθώς η εναλλαγή ονείρου και πραγματικότητας - και ο αισθητικός προβληματισμός πάνω στην εναλλαγή αυτή - προαπσθεί να διερευνήσει και να εκφράσει τον σύγχρονο ψυχισμό του αφηγητή.