Ατοπία

ΑΤΟΠΙΑ: Είναι ο δια της φαντασίας προσεγγίσιμος, αλλά σε καμιά περίπτωση ανύπαρκτος, τόπος όπου η υπαρκτή κι απ΄ όλους αντιληπτή διάσταση του χωροχρόνου διαιρείται κι εστιάζεται σ΄αυτή του χρόνου. Σ΄αυτό τον τόπο ο χρόνος εμφανίζεται με τη σημαντικότερη ιδιότητά του αδιαίρετος, αφού είναι απαλλαγμένος από την κατάτμηση, που επιφέρει η συγκεκριμενοποίησή του στο χώρο. Μέσα από τον αδιαίρετο χρόνο, τον οποίο ενοποιεί το στιγμιαίο, επαναλαμβανόμενο δια της κινήσεώς του, παρόν, σ΄αυτό που σχετικοποιημένα ονομάζουμε μέλλον και παρελθόν, μπορούμε ν΄αντιληφθούμε την έννοια της Αιωνιότητας, ως τη διαρκή - ατελεύτητη κίνηση της στιγμής στον Αιώνα, καθιστάμενοι έτσι διαρκώς συμμέτοχοί της. Μια κίνηση που μπορεί να παρομοιαστεί με την κίνηση της σταγόνας στο ποτάμι, που όπως ο μυθικός Ωκεανός περιβάλλει τον συμπαντικό κοσμοχώρο. Ένα μικρογράφημα αυτού του γεγονότος αποτελεί και το ποίημα ως δημιουργία. την ακινητοποίηση της στιγμής της εξακολουθητικά επαναλαμβανόμενης στον Αιώνα - Αιωνιότητα, ενταγμένης όμως για τον αναγνώστη στον περιβάλλοντα τον καλλιτέχνη χωροχρόνο κι όχι αποκομμένης και προβεβλημένης στον καθαρό - αδιαίρετο χρόνο για τον δημιουργό. Αφού ο καλλιτέχνης δεν πράττει τίποτε άλλο, παρά να δίδει μορφή στη στιγμή, που προϋπάρχει κι επαναλαμβάνεται κυκλικά, ανεξάρτητα της μορφής της, στο παρελθόν και το μέλλον, κι ενοποιεί συμβατικά το παρόν της δημιουργίας.