Τρεις εμβληματικοί Αναπλιώτες

Το παρόν πόνημα -αυθαίρετα το αποκαλώ έτσι καθότι κρύβει μέσα του τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων- δεν θα μπορούσε να ανήκει σε κάποια κατηγορία του πεζού λόγου, μια και δεν αποτελεί λογοτεχνική προσπάθεια, που κατατάσσεται σε συγκεκριμένο είδος, αλλά είναι απλά ένα "σήμα". Οι αρχαίοι Έλληνες με την λέξη "σήμα" όριζαν τον τόπο όπου τοποθετούσαν τους απελθόντες. Και η λέξη, ουσιαστικά, χρησίμευε για να τονίσει πως "σ' αυτόν τον τόπο βρίσκεται ο τάδε, που κάποτε έζησε".
Αυτό το βιβλιαράκι, λοιπόν, αποτελεί το "σήμα" τριών αγαπημένων φίλων, που έφυγαν μεν από τούτη την ζωή αλλά σημάδεψαν καθοριστικά την δική μου.
Του Λούη Λάμπρου, του Γιώργου Χρόνη και του Γιάννη Κόκκορη. Και μπορεί στις επόμενες σελίδες να παρουσιάζω τις προσωπικές προσλαμβάνουσες από την σχέση μας, όμως, λόγω της έντονης, εμβληματικής προσωπικότητας και των τριών, πιστεύω πως όσοι τους γνωρίσατε θα βρείτε μέσα στα παρατιθέμενα κείμενα και στις εικόνες κομμάτια της δικής σας ζωής. [...]