Ο Τομά ο ποντικομύτης και η Αμελί η μαλλιαρή

«Ο Τομά ο ποντικομύτης και η Αμελί η μαλλιαρή»: Συνηθισμένοι παιδικοί καβγάδες μεταξύ αγοριών και κοριτσιών είναι ο καμβάς τον οποίο διαλέγει ο συγγραφέας για να μιλήσει για τον θάνατο και τα συναισθήματα που νιώθει ένα παιδί. Η ηλικιωμένη κυρία, φίλη της γιαγιάς, της μαμάς και του ίδιου του μικρού Τομά, πεθαίνει. «Ο Τομά δεν μπορούσε να εξηγήσει τι αισθανόταν. Δεν ήθελε να φύγουν τα έπιπλα. Ήταν ό,τι απέμενε από την κυρία Ντυπόν. Κι έπειτα, τι άλλο θα γινόταν; Θα ισοπέδωναν το σπίτι; Λες και η κυρία Ντυπόν δεν είχε υπάρξει ποτέ...».


Το σπίτι διαλύεται και πουλιέται στην οικογένεια της μικρής Αμελί. Οι καινούργιοι ιδιοκτήτες κάνουν ό,τι δεν θα άρεσε στην κυρία Ντυπόν: έχουν γάτα αντί για σκύλο, φυτεύουν τριαντάφυλλα αντί για παιωνίες. Ο μικρός αποφασίζει να εκδικηθεί, γιατί ακριβώς δυσκολεύεται, όπως όλα τα παιδιά, να συλλάβει το τελεσίδικο του θανάτου από τη μια και τη δύναμη της ζωής από την άλλη.