Δρόμος Ευθύς

Στον πρόλογο του βιβλίου του, ο Ιωσήφ Βιβιλάκης σημειώνει χαρακτηριστικά:

«Τι έχει βαλθεί να μας δείξει ο Μιχελής; Θα έλεγα δίχως

δισταγμό έναν δρόμο προς την αλήθεια,

τη δική του αλήθεια και

το φως που τον οδηγεί. Κι αυτό το κάνει με τον ποιητικό του

λόγο, που σαν προσευχή απευθύνεται

στο μυστήριο του κόσμου.

Σαν ταξιδιάρικο και τραγουδιάρικο πουλί πορεύεται κι η

σκέψη του τον πολιορκεί για απολογισμούς, άλλοτε

προσπαθώντας να κρύψει την πληγή του κι άλλοτε

επιθυμώντας να μοιραστεί την οδύνη του.»

***

Ο χρόνος μου

Βαστώ τον χρόνο

το τρένο των οχτώ

τη βροχή στην πλατεία

τον θάνατο που φράζει τον δρόμο.

Περνάω την έρημο μαζί σου

μπρος εσύ κι εγώ πίσω.

Σε ακολουθώ στις φαντασμαγορικές

μετεμψυχώσεις σου,

διψασμένος

ψάχνω να βρω τη γλώσσα

των δικών μου πραγμάτων!

Γεράσιμος Μιχελής

***

Καθώς μεγαλώνουμε και μικραίνει η ζωή έξω, καθώς βαθαίνει η ζωή μέσα, κάποιοι επίμονοι δύτες εξερευνούν τα βάθη της.

Και πού και πού ανασύρουν εικόνες - στιγμές της καθημερινότητας, βαφτισμένες ... και εξαγιασμένες απ' το νερό.

Όλια Λαζαρίδου