ΕΝΦΙΑ - Ενιαίος φόρος ιδιοκτησίας ακινήτων

Η Ελλάδα μετρά και φορολογεί την... επιφάνειά της!
Αυτός ήταν ο τίτλος σημειώματος που αναρτήθηκε στο site του περιοδικού «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ», την εποχή που κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τη φορολογία των ακινήτων. Το σχόλιο αναφερόταν στο γεγονός ότι, ως νόμος του κράτους, όταν και όποτε ψηφιστεί, θα καθιερώσει νέο φόρο, ο οποίος θα επιβάλλεται από την 1.1.2014, σε αντικατάσταση του ΦΑΠ (Ν 3842/2010) και του ΕΕΤΑ, «σε όλα ανεξαιρέτως τα κτίσματα (αποπερατωμένα, ημιτελή, ηλεκτροδοτούμενα και μη, επαγγελματικά και βιοτεχνικά), σε όλα τα εντός και εκτός σχεδίου οικόπεδα, εκτάσεις γης, καλλιεργούμενα και μη, αγροτεμάχια, πολυετούς καλλιέργειας, δασικές εκτάσεις, βοσκοτόπους, θέσεις στάθμευσης με αποκλειστική χρήση σε πυλωτές, βοηθητικούς χώρους, καθώς και σε κάθε υπαίθριο χώρο».
Ο νόμος ψηφίστηκε (Ν 4223/2013), δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (Α' 287/31.12.2013) και τέθηκε σε ισχύ την 1.1.2014. Η προοπτική ήταν να επιβληθούν και εν συνεχεία να βεβαιωθούν φόροι, περίπου 3,5 δις ευρώ, με στόχο να εισπραχθούν ελαφρώς λιγότερα των 3 δις, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2014, αλλά και να διατηρηθεί το δημοσιονομικό πλεόνασμα, στο πλαίσιο της προσπάθειας της χώρας να ξεφύγει από την οικονομική κρίση, να αποδεσμευτεί από μνημονιακές συμβάσεις και εφαρμοστικούς, των μνημονίων, νόμους, ώστε να ζητήσει με τη δική της αυτοδυναμία να γίνει δεκτή στις αγορές χρήματος.
Ωστόσο, τα προβλήματα που προκλήθηκαν από τις πρώτες προσεγγίσεις και ερμηνείες των διατάξεων του νέου νόμου για τον ΕΝ.Φ.Ι.Α., είχαν ως αποτέλεσμα τριβές και δυσαρέσκεια, τόσο στην κοινωνία, αλλά και μεταξύ του πολιτικού κόσμου, ακόμη και εντός της συγκυβέρνησης, δεδομένου ότι η περαιτέρω συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος, οδηγεί σε περιορισμό της ενεργού ζήτησης και τελικώς η τακτική της υπερφορολόγησης τροφοδοτεί και ενδυναμώνει την ύφεση.