Αγορά συναλλάγματος - Ιδιωτικοποίηση του κινδύνου

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 (Αύγουστος του 1971) ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρ. Νίξον απογόρευσε την αγοραπωλησία χρυσού, προκαλώντας την αρχή του τέλους του συστήματος ισοτιμιών που είχαν καθιερωθεί στο Bretton Woods το 1944.
Η πράξη αυτή οδήγησε στην υιοθέτηση του συστήματος κυμαινόμενων ισοτιμιών, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι η ιδιωτικοποίηση του συναλλαγματικού κινδύνου. Η σημασία του γεγονότος αυτού έγκειται στο ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη των επιχειρηματικών του αποφάσεων όσον αφορά στο συναλλαγματικό κίνδυνο. Άμεση συνέπεια του προηγούμενου γεγονότος ήταν η γέννηση του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος, χαρακτηριστικά του οποίου είναι η ελεύθερη κίνηση των κεφαλαιακών ροών διαμέσου της απορρύθμισης και αποκανονικοποίησης των πλαισίων λειτουργίας του, η ευρύτατη πρακτική arbitrage και τα πολύπλοκα συστήματα κάλυψης κινδύνων, τα οποία ως επί το πλείστον μετατρέπονται και λειτουργούν ως κερδοσκοπικά συστήματα.
[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Περιεχόμενα:

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Αγορά συναλλάγματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ Προθεσμιακή αγορά συναλλάγματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ Σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών και η ιστορία του Διεθνούς Νομισματικού Συστήματος (1844 - 2000)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Το ισοζύγιο πληρωμών και η συναλλαγματική πολιτική
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ Τιμή συναλλάγματος - επιτόκια - πληθωρισμός
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ Μακροοικονομικά υποδείγματα προσαρμογής του ισοζυγίου πληρωμών
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ Η λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών: κριτική και μια εναλλακτική θεώρηση