Οι σκληροί δεν χορεύουν

Ο Τίμ Μάντεν, ένας αποτυχημένος συγγραφέας, μανιώδης καπνιστής και πότης, αγωνίζεται, ξυπνώντας το πρωί της εικοστής τέταρτης μέρας μετά την εγκατάλειψή του από τη γυναίκα του, να θυμηθεί τα περιστατικά που έζησε την περασμένη νύχτα και καταλήγει προοδευτικά ν' ανακαλύψει τα κομμένα κεφάλια δύο ξανθών γυναικών στην κρύπτη που φυλάει τη μαριχουάνα του. Μέσα σ' αυτό το αστυνομικό πλαίσιο και με εξαίρετη τεχνική, ο Μαίηλερ αναμοχλεύει τον άρρωστο ψυχισμό της σύγχρονης Αμερικής, τις επιπτώσεις της βιετναμικής τραγωδίας, το αδιέξοδο της ανδροκρατικής ηθικής, τις ρωγμές που δημιούργησε στο σύστημα η περίοδος της Αμφισβήτησης. Η σκιαγράφηση δύο αντιθετικών χαρακτήρων -του αρειμάνιου αρσενικού και του ομοφυλόφιλου- δίνει το στίγμα αυτής της ρωγμής στο επίπεδο των ηθών και φαίνεται να προοιωνίζεται την εξανθρώπισή τους. Ο Μαίηλερ-συγγραφέας στέκεται στο μεταίχμιο αυτής της σύγκρουσης, αλλά το μήνυμα είναι σαφές: Οι σκληροί δεν χορεύουν. Οι σκληροί σφάζουν -γυναίκες, ομοφυλόφιλους, παιδιά- με μια ματσέτα.