Το αίμα του βαμπίρ

Το Αίμα του Βαμπίρ της Florence Marryat μοιάζει να επισκιάστηκε από ένα άλλο πλάσμα λογοτεχνικό δημιούργημα· τον Τρανσυλβανό Κόμη Βλαντ Γ', πρίγκιπα της Βλαχίας, που κάνει το εκδοτικό ντεμπούτο του την ίδια χρονιά με την όμορφη Χάριετ Μπραντ, την ηρωίδα της Marryat. Αν και υπάρχουν ομοιότητες με τον Δράκουλα, το βαμπίρ της Marryat είναι γυναίκα που δεν πίνει αίμα, αλλά απομυζεί τη ζωτική δύναμη των θυμάτων της.
Η Χάριετ Μπραντ είναι κόρη ενός τρελού επιστήμονα και μιας μιγάδας ιέρειας της μαύρης μαγείας (βουντού). Είναι μεγαλωμένη στη φυτεία των γονιών της στην εξωτική Τζαμάικα, αλλά μετά τον θάνατό τους και την εξέγερση των σκλάβων αναγκάζεται να καταφύγει στην Ευρώπη. Όμορφη, νέα, πλούσια και σαγηνευτική μαγνητίζει τους πάντες με ένα και μόνο βλέμμα της. Όσοι όμως αφήνονται να την πλησιάσουν υπογράφουν άθελά τους -και άθελά της εντέλει- τη θανατική τους καταδίκη. Η Χάριετ είναι καταραμένη!
Το κορίτσι-βαμπίρ μπορεί να μην πίνει αίμα, αλλά παίρνει ψυχές. Είναι ο μαύρος άγγελος του θανάτου, η "αλλότρια", το μοιραίο σύμβολο της σκοτεινής πλευράς του άλλου φύλλου. Είναι η μοιραία γυναίκα της παρακμής του fin-de-siecle. Το περίεργο αυτό μυθιστόρημα θέτει επί τάπητος ζητήματα όπως τη φυλετική καταγωγή, τη γυναικεία χειραφέτηση, την κληρονομικότητα, αλλά και τον αποκρυφισμό που την εποχή εκείνη ήταν στο ζενίθ του.