Τα τζόκεϊ καπέλα

...ο δικηγόρος θεώρησε αναγκαίο να παρέμβει και εδώ, έβγαλε από το δερμάτινο χαρτοφύλακα δύο εφημερίδες, η Μακεδονία και Το Βήμα της 3ης Φεβρουαρίου 2009 ήταν, και διάβασε, αφού ενημέρωσε ότι ήταν λόγια του Δικαστή : «είναι βαρύς και τιμητικός ο ρόλος που έχουμε, γιατί πρέπει να καθαρίσουμε το απόστημα που ταλαιπωρεί εδώ και πολύ καιρό τις ψυχές της μητέρας του Άλεξ και των παιδιών ελπίζουμε η απόφαση να βάλει τέλος στη γάγγραινα που τρώει την ψυχή τους, για κανέναν η επόμενη ημέρα δε θα είναι η ίδια, ούτε για τη μητέρα ούτε για τα παιδιά ούτε για τις οικογένειές τους»…

Στις 3 Φεβρουαρίου 2006 εξαφανίστηκε στη Βέροια, όπου ζούσε με τη μητέρα του, ο εντεκάχρονος Άλεξ ρωσο-γεωργιανής καταγωγής. Τέσσερις μήνες αργότερα αποκαλύφθηκε η εμπλοκή στην εξαφάνιση του μιας παρέας πέντε ανηλίκων, έντεκα έως δεκατριών ετών. Η υπόθεση έλαβε τεράστιες διαστάσεις, συγκλόνισε την πόλη και τη χώρα, πέρασε τα σύνορα.

Στις 22 Ιουνίου 2006 ορκίστηκα πραγματογνώμονας για την υπόθεση αυτή και ταξίδεψα πολλές φορές στη Βέροια, την πόλη όπου γεννήθηκα και πέρασα εκεί τα παιδικά μου χρόνια, στις ίδιες γειτονιές, πλατείες και σοκάκια με τους πέντε ανηλίκους.

Στο βιβλίο επιχειρείται μια ερευνητική και κριτική προσέγγιση των πέντε αυτών ανηλίκων, οι οποίοι αποτυπώθηκαν στη συλλογική μνήμη ως εγκληματικά άτομα, ταυτόχρονα εξετάζεται η στάση και αντίδραση της τοπικής κοινωνίας. Σε δεύτερο παράλληλο επίπεδο, ως αναπόφευκτη συνέπεια οδηγήθηκα σε μια αυτοαναλυτική, επίμονη, επώδυνη μα και ανακουφιστική βύθιση στη δική μου παιδική ηλικία. Ανολοκλήρωτη παραμένει.

Η δίκη των πέντε ανηλίκων ξεκίνησε το Σεπτέμβριο 2008 και τελείωσε στις 3 Φεβρουαρίου 2009.