Η ζωή δεν ήταν δική μου

Το μυθιστόρημα αυτό είναι μια πυκνή τοιχογραφία με ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους στιγματίζεται απο το θέλημα ενός άτεγκτου Θεού ή ενός ανεξέλεγκτου πεπρωμένου.
Ο Μάνος ερωτεύεται την Εύα και ονειρεύεται να ζήσει μαζί της. Η φύση όμως που του έχει στερήσει εκγενετής τα σημάδια του άνδρα ακυρώνει το όνειρό του. Εκείνος κρύβει καλά το μυστικό του στη σιωπή και πορεύεται. Από την άλλη ο Νικόλας και η Χρύσα παντρέυονται. Νέοι και ωραίοι ανοίγουν την αυλαία για να υποδεχτούν την ευτυχία. Η ζωή όμως προδίδει τα σχέδιά τους.
Οι ήρωες γνήσιοι, γήινοι και απείθαρχοι τολμούν να υπερβούν τον εαυτό τους. Ο Δημήτριος, ας πούμε, με την στάμπα του αρχηγού στο πετσί του και η Έλενα που μιλούσε με τα ποτάμια και τους ίσκιους υπερβαίνουν το συμπτωματικό ατενίζοντας την αιωνιότητα. Μνήμες και γεγονότα καθηλώνουν, ωστόσο, την πραματικότητα και αποκαθηλώνουν τη Μοίρα των ηρώων που κινούν και κινούνται στο μύθο απογειώνοντας την αφήγηση ως τα όρια της μαγείας.
Τα πρόσωπα σε όλη τη διάρκεια της δράσης, αγωνίζονται να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Κάποια στιγμή όμως διαπιστώνουν πως η ζωή δεν ήταν δική τους. Ο αναγνώστης αναρωτιέται: γιατί; Και το ερωτηματικό αιωρείται στους αιώνες!