Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ

«Μέσα λοιπόν από τον φυσιοκρατικό παγανισμό των βορείων, των κυνικών, των στωικών και των επικούρειων, επιχειρήσαμε ν' ανιχνεύσουμε τη σχέση τους με το σύγχρονο ριζοσπαστικό λόγο. Η ερμηνεία της κοσμοαντίληψής τους για τον άνθρωπο τροφοδότησε και ενίσχυσε το ελευθεριακό πνεύμα που μας διακατείχε. Μπορεί να ακούγετε παράδοξο, αλλά έτσι το είχαμε δει και έτσι ακόμα το βλέπουμε, κι έτσι το καταγράφω. Απελευθερωμένοι λοιπόν από το μεσσιανικό άγχος να σώσουμε τον κόσμο και ξεγυμνωμένοι από κάθε ιδεολογικό ενδιαίτημα, θελήσαμε ν' ανοίξουμε πάνω σε αυτά τα θέματα μια συζήτηση με τον κόσμο. Με 600 λόγια, για εμάς τότε, είχε περισσότερο σημασία η κριτική της ιδεολογίας υπό αυτή την οπτική, παρά η ένταξή μας σε κάποια ιδεολογία». Έτσι συνοψίζει ο Κώστας Μανδηλάς το κίνητρο μιας παρέας στα Πετράλωνα στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές αυτής του '80 να προχωρήσει στην έκδοση ενός περιοδικού, που έμελλε να αφήσει στο στίγμα του στην ιστορία του ελληνικού underground press. Τη διαδρομή αυτού του περιοδικού αλλά και τη σχέση του με τα πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα εκείνης της εποχής (φτάνοντας μέχρι και τη δεκαετία του '90) περιγράφει ένας από τους βασικούς συντελεστές του, δίνοντας ταυτόχρονα πολλές πληροφορίες για τυπογραφεία, βιβλιοπωλεία, στέκια και ανθρώπους εκείνων των καιρών, που έδωσαν κι αυτές/οί πολλά ενάντια στην αποικιοποίηση της καθημερινής ζωής.