Βοτσαλωτή

Το επίθετο «βοτσαλωτή» παραπέμπει κυρίως σε ακτή. Γεμάτη βότσαλα, διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων. Έτσι μοιάζει και η συλλογή αυτή από μικρές, μεγάλες, και οπωσδήποτε ποικίλες διηγηματικές εκδοχές: διηγήματα μπονζάι, ένα φει’σμπουκικό, ένα φωτο-διήγημα, ένα παραμύθι-διήγημα, δύο χρονόγραφικά, ένα ταξιδιωτικό, ένα διήγημα με τη μορφή επιστολής και άλλα με την τυπική προσέγγιση στο είδος.

Θεματικά, η ακτή αποτελεί τον προορισμό ζωής προσφύγων, εξαιτίας των συνεχιζόμενων πολέμων στην περιοχή της
Μέσης Ανατολής, αλλά και λόγω της φτώχειας και της βίας σε ακόμα πιο απομακρυσμένες περιοχές. Βεβαίως, η προσφυγιά, μετά την εισβολή του ’74, παραμένει ακόμα ανοιχτή πληγή και για την κυπριακή κοινωνία. Ιδιαίτερα, το δράμα
των αγνοουμένων — ένα βαρύ μαύρο βότσαλο της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Κάποια από τα διηγήματα αποδίδουν και αυτή την πτυχή.

Νοείται, τέλος, ότι στην ποικιλομορφία της «βοτσαλωτής» ζωής όλων μας, βρίσκουν θέση πρωταγωνιστές σε ευρύ φάσμα επιλογών και δραστηριοτήτων — μια διάσημη μπαλαρίνα η οποία καταφεύγει σε μοναστήρι, ένας άστεγος-ζητιάνος στο
κέντρο της Αθήνας, μια γερόντισσα που αντιδρά δυναμικά στο κλείσιμο των τραπεζών, ένας ψυχοπαθής που δίνει τη δική του μάχη στο κέντρο της πόλης ενάντια στους τζιχαντιστές, ένας Τουρκοκύπριος, παλιός θρύλος του ποδοσφαίρου που έπαιζε
σε ελληνική ομάδα...