Το μυστήριο του θανάτου

Δεν είναι εύκολο να γράφης για τον θάνατο· ιδιαιτέρως όταν αφορά στον θάνατο νέων ανθρώπων και ακόμη πιο ιδιαίτερα όταν αυτοί οι νέοι είναι δικά σου παιδιά.
Ίσως ένας πνευματικός πατέρας να μη νιώθη τον πόνο των κατά σάρκα γονέων. Άλλος πόνος είναι αυτός· διαφέρει από τον πόνο της μάνας και του πατέρα. Διότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ο πόνος της μάνας και του πατέρα είναι ένας πόνος βγαλμένος από καρδιές χτυπημένες από το απροσδόκητο σοκ και κομματιασμένες από το τρομερό μαχαίρι της απελπισίας. Κι ο πνευματικός πατέρας πονά· κι ο Επίσκοπος πονά· και πόνεσε ο Επίσκοπος πολύ, μα με έναν πόνο που τουλάχιστον έχει μέσα του την ελπίδα και την βεβαιότητα ότι ο απροσδόκητος θάνατος ήταν μέσα στην Πρόνοια ενός Θεού που ξέρει να αγαπά τον καθένα πιο πάνω από τον Ίδιο Του τον Εαυτό, ώστε για χάρη του καθενός ο Ίδιος να θυσιάζη τη ζωή Του, να πεθαίνη για να χαρίση τη ζωή.
Δεν νομίζω ότι υπήρξε άνθρωπος που να μην είχε συγκλονιστή από το τρομερό εκείνο δυστύχημα των Τεμπών, που στέρησε τη ζωή στους είκοσι έναν μαθητές της Ημαθίας. Ήταν ίσως φοβερός ο τρόπος που τα παιδιά μας έφυγαν από αυτόν τον κόσμο. Δεν ξέρω τι να πω. Ήταν σκληρός ο τρόπος, γιατί μάλλον ο κόσμος μας έχει γίνει σκληρός. Πάντως έφυγαν μαζί, φιλαράκια και στη ζωή και στον θάνατο. Πέταξαν μαζί, όπως πετούσαν με τα φτερά της νιότης τα όνειρά τους κατά την διάρκεια των μαθημάτων στις σχολικές αίθουσες. Πέταξαν μαζί για τον ουρανό, όπως πετούσαν οι νεανικές τους καρδιές κατά την διάρκεια της μοιραίας εκπαιδευτικής εκείνης εκδρομής. [...]

Περιεχόμενα:
Πρόλογος
Προλογικό σημείωμα
Το μυστήριο του θανάτου
α. Εισαγωγικά
β. Το τραγικό δυστήχημα
γ. Προβληματισμοί - πορεία σταυροαναστάσιμη
δ. Η εμφάνιση του θανάτου στον κόσμο
ε. Ο Χριστός καταργεί τον θάνατο
ς. Η πίστη στην ανάσταση
ζ. Παρηγορία πενθούντων
η. Σαν αετός στον ουρανό
θ. Επίλογος
Σημειώσεις