Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου

Το “Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου” (1907) του Γκαστόν Λερού συνιστά ένα από τα πρώτα και πλέον επιδραστικά δείγματα της αφηγηματικής τεχνικής του «μυστηρίου κλειστού δωματίου» (locked-room mystery), εγκαινιάζοντας μια παράδοση που αργότερα θα καλλιεργήσουν δημιουργοί όπως ο Τζον Ντίκσον Καρ και η Άγκαθα Κρίστι.
Στην καρδιά του έργου βρίσκεται ένα φαινομενικά άλυτο αίνιγμα: μια απόπειρα δολοφονίας που λαμβάνει χώρα σε έναν χώρο απόλυτα απομονωμένο, κλειστό εσωτερικά και αδιαπέραστο, στο λεγόμενο «Κίτρινο Δωμάτιο».
Απέναντι σε ένα αίνιγμα που αψηφά τη λογική, στέκεται ένας νεαρός ντετέκτιβ. Το ταξίδι του δεν είναι μόνο προς τη λύση του μυστηρίου, αλλά και προς τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου η αλήθεια συγκατοικεί με την πλάνη.
Το κείμενο είναι ένα φιλοσοφικό σχόλιο για τα όρια της γνώσης, για την αυταπάτη της φαινομενικής βεβαιότητας — και για την ακατανίκητη ανάγκη του ανθρώπου να ερμηνεύσει το ανεξήγητο.
Ένα από τα θεμέλια του λογοτεχνικού μυστηρίου, διαχρονικό και απατηλά επίκαιρο.