Ζαχαριάδης– Καραγιώργης

Ζαχαριάδης – Καραγιώργης, δύο κορυφαίοι του κομμουνιστικού κινήματος, που τα ονόματά τους κυριαρχούσαν επί χρόνια στο επαναστατικό στερέωμα. Ιδεολόγοι που έζησαν με το όνειρο της επανάστασης, για να πέσουν αργά στο βάραθρο της μοναξιάς και της απελπισίας, όταν συνειδητοποίησαν ότι ο κομμουνισμός ήταν «ο Κρόνος που τρώει τα παιδιά του». Στις μέρες των μεγάλων ενθουσιασμών, ύψωναν τις γροθιές τους, έσφιγγαν τα χέρια των αδικημένων και καταφρονεμένων, και ο κόσμος της εκμετάλλευσης έλιωνε στο πέρασμά τους. Αιώνιος επαναστάτης ο Ζαχαριάδης. Στυλίστας αρθρογράφος ο Καραγιώργης, μαχητής της Αριστεράς, του οποίου ο λόγος ήταν ρομφαία. Τραγική η πορεία τους. Από αδελφικοί φίλοι στα νιάτα τους, έγιναν αντίπαλοι στο τέλος εξαιτίας του Στάλιν. Είναι γνωστή η ιστορία τους. Άγνωστα είναι όμως πολλά απ’ όσα έγιναν μετά τον τραγικό θάνατο και των δύο, αφήνοντας τα παιδιά τους να κουβαλούν στις πλάτες ένα αιματοβαμμένο παρελθόν.

Όσα διαδραματίστηκαν μετά τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη και του Κώστα Καραγιώργη παρουσιάζονται σ’ αυτό το βιβλίο. Γιατί, όπως έλεγε στα Χειρόγραφα του φθινοπώρου ο Τάσος Λειβαδίτης, «οι πιο αληθινές ιστορίες είναι αυτές που δεν τις θυμάται κανείς»… Είναι ο απόηχος των μεγάλων αγώνων. Το επαναστατικό τραγούδι της ερήμου, που μας ακολουθεί.