Με τα μάτια της καρδιάς

«Η Αϊσά κι εγώ περπατούσαμε πιασμένοι χέρι χέρι στους δρόμους. Εγώ, ο τυφλός, της μάθαινα ν' ακούει τα βήματα των ανθρώπων. Εκείνη, πάλι, μου μιλούσε για τα χρώματα: Το κίτρινο είναι σαν τον ήλιο που ζεσταίνει το δέρμα, το πράσινο σαν την μυρωδιά του νοτισμένου χόρτου το πρωί, το μπλε σαν τον ωκεανό, όταν στέκεσαι μπρος του...»

Στην ίδια σειρά κυκλοφορεί «Ο νάνος και η γαριδούλα».





ΚΡΙΤΙΚΗ



Στο αφήγημα Με τα μάτια της καρδιάς ο Ουγκό είναι τυφλός. Θέλει όμως οπωσδήποτε να ζήσει μαζί με ανθρώπους που δεν είναι τυφλοί. Αφήνει το ειδικό οικοτροφείο στο οποίο μένει, γίνεται δεκτός σε ένα «κανονικό σχολείο» και μαθαίνει τους συμμαθητές του να τον αποδέχονται. Δεν θέλει να τον λυπούνται ούτε να τον κοροϊδεύουν. Καταφέρνει το πρώτο, χάνει στο δεύτερο: αυτός ο διαφορετικός αγαπάει την Αϊσά, την Αφρικάνα από το Μάλι. Κι εκεί τον πατούν τα άλλα παιδιά: Ο τυφλός είναι ερωτευμένος με τη νεγρούλα! είναι το μήνυμα που επαναλαμβάνεται στον υπολογιστή του. Ο Ουγκό δεν κάνει πίσω. Παίρνει χαρά από αυτή τη σχέση και παρ' ότι έφηβος κάνει όνειρα για παντρειά και για σοκολατένια παιδιά. Μαθαίνει να βλέπει μέσα από τις αισθήσεις και την καρδιά του όσα είναι προφανή για τους άλλους παραμερίζοντας τις προκαταλήψεις που γεννά η φυλετική διαφορά.

Περνούν πολλά ανάμεσα στις γραμμές αυτής της ιστορίας που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Χωρίς μεγάλα λόγια και πολυλογίες, ο ήρωας τοποθετείται στην κοινωνία και ζητάει να τον σέβονται. Απαιτεί δηλαδή αυτό που έτσι κι αλλιώς όλοι οφείλουμε στους άλλους.



Μαρίζα Ντεκάστρο

ΤΟ ΒΗΜΑ, 29-07-2001