Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι;

Δυο συνομήλικοι άντρες παθαίνουν καρδιακή προσβολή με τις ίδιες ακρι­βώς επιπτώσεις στην καρδιά τους: γιατί ο ανύπαντρος και καταθλιπτικός άντρας να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνει εντός του έτους από τον άλλον που είναι παντρεμένος και δεν πάσχει από κατάθλιψη; Για ποιον λόγο η αρθρίτιδα μιας γυναίκας, που η κατάστασή της είναι σχετικά στα­θερή όσο η ζωή της κυλάει ήρεμα, να χειροτερεύει όποτε μαλώνει με το ενήλικο παιδί της; Γιατί οι άνθρωποι με μειωμένη δύναμη λήψης αποφάσε­ων στη δουλειά τους να παθαίνουν περισσότερα καρδιακά επεισόδια και γαστρεντερικές διαταραχές από τους προϊστάμενούς τους; Γιατί η κατά­σταση των ασθματικών να παρουσιάζει βελτίωση όταν αυτοί αρχίζουν να κρατάνε ημερολόγιο με τις δυσκολίες της ζωής τους; Και γιατί η κοινωνική απομόνωση να είναι εξίσου επικίνδυνη για την υγεία με το κάπνισμα, την παχυσαρκία ή την έλλειψη άσκησης;
Αυτές οι ερωτήσεις, που τις αποσπάσαμε σχεδόν αυτούσιες από ένα φυλλάδιο της Αμερικανικής Ψυχοσωματικής Εταιρείας, μπορεί να φαίνο­νται περίεργες. Όλοι είμαστε ενήμεροι για τους κινδύνους του καπνίσμα­τος, της κακής διατροφής ή της καθιστικής ζωής, όμως τι γνωρίζουμε για τους ψυχολογικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τη ζωή μας; Όταν λέμε, χωρίς να το σκεφτούμε και πολύ, ότι μια ασθένεια είναι «ψυ­χοσωματική», συνήθως αναφερόμαστε σε κάποιο προσωρινό, ασήμαντο σύμπτωμα: στον στομαχόπονο πριν από μια συνέντευξη, στον πονοκέφαλο πριν από ένα ερωτικό ραντεβού ή στο πρόβλημα συχνοουρίας πριν το δι­αγώνισμα. Ωστόσο, τα ερωτήματα που θέσαμε πιο πάνω αφορούν θανατη­φόρες παθήσεις όπως η στεφανιαία νόσος ή καταστάσεις χρόνιες και εξα­ντλητικές για τον οργανισμό όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και το άσθμα. Μπορεί η σκέψη μας να επηρεάσει την έκβαση των παθήσεων αυτών; Και αν ναι, με ποιον τρόπο;