Ο ονειρόσακκος

Σου μιλώ και σε μεταφέρω στην μνήμη μου, πάντα μαζί μου είσαι από εκείνο το ζεστό αιγυπτιακό μεσημέρι. Το παρελθόν, παρόν και μέλλον μου γέμισαν από σένα, ήμουν αμέριμνη προτού σε δω, όχι, δεν φανταζόμουν πώς θα υπήρχες έτσι, με μισό σώμα, ακουμπισμένο στο βρώμικο έδαφος και γύρω σου φωνές, θόρυβοι και ζέστη αφόρητη. Ζούσες όμως, αγωνιούσες και ήλπιζες. Άπλωνες τα χέρια για να τραφείς.
Φοβάσαι τον θάνατο, γλυκέ μου φίλε, φοβόμαστε όλοι και πολλαπλασιαζόμαστε, φιγούρες χωρίς πόδια και χέρια, χωρίς λαλιά και ακοή, και παρακεί τα ποτάμια κι οι θάλασσες, υδάτινες αγκαλιές, υδάτινες ζωές και νερό, άφθονο νερό για την έρημο. Θα ήθελα να σε ξαναβρώ, να σε ρωτήσω, ίσως σοφός κι ανάπηρος να ξέρεις: είναι αλήθεια πώς οι ποταμοί και οι θάλασσες έγιναν από τα δάκρυα των ανθρώπων;

Η συλλογή διηγημάτων Ο Ονειρόσακκος της Ελένης Λαδιά, είναι μία συνομιλία με τα όνειρα, τα φαντάσματα, τους δολοφόνους, τα θαύματα, τους νεκρούς και τους ανθρώπους, που ο κοσμολογικός έρωτας τους οδηγεί στο κακό ή στο όρος Σινά. Ωστόσο όλες οι περιπτώσεις αποπνέουν μία ελπίδα, όμοια με ροδαυγή. Οι σκοτεινές πτυχές της πραγματικότητας φωτίζονται από διπλές ερμηνείες συνθέτοντας έτσι το πολύφυλλο άνθος του κοσμήματος-κόσμου.