Το στόμα του διαβόλου

Θυμήσου τότε που ήσουν παιδί και σχεδίαζες με την παρέα σου φάρσες σε βάρος του καινούριου μαθητή...

Θυμήσου τότε που οι μεγαλύτεροι σε τρόμαζαν με παραμύθια για τέρατα, μάγισσες και φαντάσματα...

Θυμήσου τον κακό λύκο που κρυβόταν κάτω απ' το κρεβάτι σου, και τα τέρατα που μόνο εσύ μπορούσες να δεις πίσω απ' τον καθρέφτη...

Τώρα μεγάλωσες.

Το μόνο τέρας που ξέρεις κρύβεται μέσα σου.

"Τα βήματα ηχούσαν σχεδόν εκκωφαντικά στ' αυτιά μας μέσα στο στενό διάδρομο. Περπατούσαμε σε δυάδες. Μπροστά ο Φριτς κι εγώ πασχίζαμε με τις ανεπαρκείς φωτεινές δέσμες των φακών μας να διαπεράσουμε το πυκνοπλεγμένο πέπλο του σκοταδιού που μας πίεζε από παντού. Τα κεριά του χοντρού και του Βασίλη μάταια πάσχιζαν να βοηθήσουν, γεμίζοντας το χώρο με αεικίνητες σκιές που φάνταζαν απειλητικές στα φοβισμένα μάτια μας.

Με τον ήχο των βημάτων μας να πνίγει αυτόν της λαχανιασμένης μας ανάσας, συνεχίσαμε να προχωράμε. Μετά από δεκαπέντε περίπου μέτρα το τούνελ έστριβε ελαφρά προς τα δεξιά. Εκεί κοντοσταθήκαμε για λίγο.

Ξέραμε πως σε πέντε βήματα το πολύ, το φως της εισόδου θα εξαφανιζόταν από τα μάτια μας παίρνοντας μαζί του και την παρηγοριά με την οποία μας γέμιζε. Στο σημείο αυτό υπήρχαν τα πρώτα περιγράμματα χεριών μαζί με μια επιγραφή που πάντα θα μας έκοβε τα γόνατα, όσες φορές κι αν περνούσαμε από 'κει:

"ΑΦΕΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ"

Με τη βαθιά γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τρόμου και του φανταστικού στο οπλοστάσιό του, ο συγγραφέας Αντώνης Κρύσιλας μας παρασύρει με μαεστρία στα σκοτεινά βάθη των πρωτογενών μας φόβων. Η απαιτητική λογοτεχνική κατηγορία του τρόμου απέκτησε ένα νέο σημαντικό εκπρόσωπο.