Μέρες του Σεπτέμβρη

[...] Περνώντας κοντά από την Πλατεία Ταξίμ, είδα ένα μεγάλο πλήθος εξαγριωμένο να φωνάζει συνθήματα «Η Κύπρος είναι τούρκικη, ανάθεμα στους άπιστους». Φοβήθηκα πολύ και αποφάσισα να γυρίσω γρήγορα στο σπίτι και να τα αναφέρω όλα αυτά στον κύριο Θεόφιλο. Αυτός μόλις τ’ άκουσε, ταράχτηκε πολύ.
Στο μεταξύ, πολύ κοντά μας ακούγονταν δυνατές κραυγές και ένας τρομερός θόρυβος από ανθρώπους που έτρεχαν και ούρλιαζαν. Ο κύριος Θεόφιλος ταράχτηκε ακόμα περισσότερο, έτρεμε σχεδόν ολόκληρος. Σε μια στιγμή, γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε να πάω να κρυφτώ στη σοφίτα. «Τράβηξε και τη σκάλα επάνω και μη βγεις έξω», μου είπε. Εκείνη τη στιγμή, ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα και άγριες φωνές στην εξώπορτα. Κάποιοι προσπαθούσαν με βαριά αντικείμενα να σπάσουν την πόρτα. Ο κύριος Θεόφιλος κατευθύνθηκε προς το καθιστικό, παραπατούσε και σωριάστηκε απότομα στο πάτωμα. Πήγα κοντά του και προσπάθησα να τον συνεφέρω. Ήταν νεκρός. Η καρδιά του δεν άντεξε. Τα χτυπήματα και οι κραυγές γίνονταν ολοένα και πιο δυνατά. «Καταστρέψτε τα πάντα, είναι άπιστος», φώναζαν. Έτρεξα στον πάνω όροφο και μετά στη σοφίτα. Παρακαλούσα τον Θεό να μη με βρουν [...]