Το εβδομαδιαίο ημερολόγιο ενός ονειροπαρμένου

Ένα εγχείρημα να δοθεί μια κατ’ ελάχιστον φαινομενολογική ερμηνεία της «Καθημερινότητας». Το «Καθημερινό Φαινόμενο» σύμφωνα με την ουσία του είναι αναγκαία το θέμα μιας ρητής παρουσίας, αυτό που έχει επικαλυφθεί και λησμονηθεί ώστε να μη ρωτάει κανείς πια για το νόημα και το θεμέλιό του. Η προσπάθεια όμως να δειχθεί φαινομενολογικά αυτό το θεμέλιο της πραγματικότητας δε σημαίνει καθόλου ότι πίσω από τις οντότητες στέκεται κάτι που δεν εμφανίζεται. Αντιθέτως, πρόκειται για κάτι που ανήκει σε όσα αρχικά δείχνονται τόσο ουσιαστικά, ώστε να απαρτίζει το νόημά τους. Προκειμένου να επιτευχθεί ακόμα και η πιο στοιχειώδης φαινομενολογική προσέγγιση της καθημερινότητας, απαιτείται η απώθηση προεγκαθιδρυμένων ερμηνευτικών τάσεων οι οποίες αποκρύβουν όχι μόνο τη δομή της πραγματικότητας αλλά και αυτή την ίδια την πραγματικότητα, ακόμη και στον υποτίθεται ανόθευτο χώρο της λογοτεχνίας. Ο μόνος ίσως ασφαλής τρόπος πριν και έξω από κάθε εννοιολογική ερμήνευση αλλά και πέρα από κάθε Ψυχολογία θυμικών βιωμάτων, είναι ίσως μόνο μέσα από την άστατη και σπασμωδική θέαση του κόσμου, μια θέαση βασισμένη ίσως στο πιο αρχέγονο θεμέλιο αυτού του κόσμου, τις ‘Διαθέσεις’ Αυτού, Τούτου Του Κόσμου. Εξαιτίας των παραπάνω, τα εν λόγω κείμενα δεν έχουν αμιγώς τον χαρακτήρα είτε λογοτεχνικού είδους είτε δοκιμίου αλλά ούτε βεβαίως αποκτούν έναν μεικτό χαρακτήρα αυτών.