Το τετράγωνο

Ένα μεσήλικο ζευγάρι ερωτεύεται παράφορα μια νεαρή φοιτήτρια - την ίδια όμως φοιτήτρια που ένας άλλος, ανώνυμος και άφυλος για εκείνην επιστολογράφος πολιορκεί συγχρόνως με παθιασμένα ερωτικά σημειώματα. Μεσ' από την ιστορία τους μπορείτε να κοιτάξετε κατά πρόσωπο σ' έναν καθρέφτη. Έναν καθρέφτη που αντανακλά εσάς, τις επιθυμίες σας, ή ανθρώπους σαν εσάς, με επιθυμίες σαν τις δικές σας. Πάνω απ' όλα ωστόσο το βιβλίο αυτό είναι ένα μουσικό έργο, που οι τέσσερις οργανοπαίχτες του, αισθητικά και αισθησιακά, πασχίζουν να ανιχνεύσουν τη δαιμονική σύμπτωση που οι άνθρωποι αποκαλούνε έρωτα.






Οι ήρωες είναι τέσσερις (όπως άλλωστε φαίνεται και από τον τίτλο) και οι ερωτικές τους ζωές σκοντάφτουν η μία πάνω στην άλλη. Η Μαργκερίτ και ο Μπερνάρ είναι παχουλοί μεσήλικες, καθηγητές στο πανεπιστήμιο. Βάζουν στο μάτι μια ωραία φοιτήτρια, ανδρόγυνης ομορφιάς. Το συνηθίζουν να μοιράζονται ταίρια, αγόρια ή κορίτσια, ό,τι τους προκύψει δηλαδή. Η Ελίζ είναι ένα εκλεκτικό κορίτσι που αποδεικνύεται μια βουλιμική ερωμένη. Δεν γίνεται θύμα πλεκτάνης, ούτε έχει συμπεριφορά παρατεταμένης εφηβείας. Ερωτεύεται το ζευγάρι για τις γνώσεις και το διανοητικό στάτους. Όλα έχουν αρχίσει στο αμφιθέατρο όπου "παίζει" με την καθηγήτριά της. Καμία από τις δύο δεν γνωρίζει ότι το ενδιαφέρον είναι αμοιβαίο. Μέχρι που πιάνουν την κουβέντα δι' ασήμαντον αφορμήν.


Η Ελίζ ζητεί από την Μαργκερίτ αν μπορεί να μεσολαβήσει ώστε να παρακολουθήσει μια νεκροτομή, καθώς αυτή είναι η ειδικότητα του Μπερνάρ στο πανεπιστήμιο. Τώρα τί σχέση μπορεί να έχει η νεκροτομή με τα μαθήματα ιστορίας της τέχνης, αυτό είναι κάτι που ερμηνεύεται υπερβατικά, από τη συγκίνηση που μπορεί να προκαλέσει ένας Ιερόνυμος Μπος. Το ερωτικό παιχνίδι συνεχίζεται και θα ήταν όλα απλούστατα (ένα απλό, κλασικό τρίγωνο, σαν και αυτά που συνήθιζαν ο Σαρτρ με την Μποβουάρ) αν η μικρή Ελίζ δεν είχε ξεμυαλιστεί με έναν ανώνυμο επιστολογράφο που εξομολογείται τον έρωτά του. Εχει υποψίες πάντως και ελπίζει να βγουν αληθινές αφού συνέχεια βρίσκει μπροστά της έναν παράξενο και πανέμορφο νεαρό.




Το βιογραφικό του Αυγούστου Κορτώ όπως δημοσιεύεται στα βιβλία του: "Ο Ανατόλ Φρανς είχε πει: "Η ζωή ενός ανθρώπου συνοψίζεται στα εξής: γεννήθηκε, υπέφερε, πέθανε". Ο Κορτώ όμως δεν πέθανε ακόμα, ούτε μπορούμε να πούμε πως υποφέρει. Ζει με τη γυναίκα του. Οσο για την καταγωγή και τη διαμονή του, λέει πως η Ευρώπη είναι η αγαπημένη του ήπειρος".