0
Your Καλαθι
Ελλειπτική
Περιγραφή
ΚΡΙΤΙΚΗ
Αυτό το βιβλίο του Γιώργου Κοροπούλη έχει χαρακτήρα συγκεντρωτικής έκδοσης καθώς περιλαμβάνει ολόκληρες συλλογές προηγουμένων ετών ή μέρη τους, κλίνοντας έτσι ένα δεκαεξαετή κύκλο. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο ποιητής αναμειγνύει παλαιότερα και νέα κομμάτια, καλύπτοντας μια διαδρομή από το πρωτόλειο Πνεύμα της μποτίλιας (1983) ως το πιο πρόσφατο Σονέτο σε κυρτό καθρέφτη (1998), ενώ στο δεύτερο καταχωρίζονται οι γνωστές Σημειώσεις για τη βαρύτητα. Αυτή η δυναμική ανασύνθεση μιας λυρικής συνθήκης, η ανάμειξη και αναμόχλευση παλαιών και νέων ποιητικών ουσιών σε ένα καινούργιο μείγμα, μας δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα όχι μόνο της προβληματικής του Κοροπούλη αλλά και του metier του, αναδεικνύει την ίδια ποιητική ιδιοσυγκρασία που γνωρίσαμε ως τώρα: είρων και κάποτε κυνικός, με ένα λυρισμό που τον συμπληρώνει ένας καταλυτικός σαρκασμός. Αξονες της θεματικής του οι σχέσεις των ανθρώπων, ο έρωτας, ο θάνατος, η αρρώστια, η φθορά, η μοναξιά. Ολα αυτά βέβαια τα πραγματεύεται μέσα από μια κλασική φόρμα, την ομοιοκαταληξία ο Κοροπούλης θεωρείται από τους εμβληματικούς εκφραστές της τα τελευταία χρόνια. Και λέμε κλασική και όχι παραδοσιακή γιατί ο τελευταίος αυτός όρος θα τον αδικούσε. Δεν κοιτάει πίσω, στο παρελθόν, αλλά τον τροφοδοτεί με ένα νεωτερικό περιεχόμενο, καταρρίπτοντας διάφορα ιδεολογήματα και επιφυλάξεις που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς σχετικά με την αξία της ποίησής του, αλλά και αρκετών άλλων που εκφράζουν αυτή τη γραμμή. Η γόνιμη εμμονή του σε φόρμες χρησιμοποιημένες στο παρελθόν, που στην Ελλειπτική τη βλέπουμε αναπεπταμένη, αποδεικνύει ότι τελικά στη λογοτεχνία δεν υπάρχουν περιοχές μοντέρνες και μη, νόμιμες και παράνομες, αποδεκτές και απορριπτέες, αλλά πως όλες οι δυνατότητες είναι ανοικτές αρκεί να τις διαπερνάει το ταλέντο. Και πέρα από την πραγματική αξία επί μέρους ποιημάτων και ενοτήτων, όπως η Γεθσημανή ή το Ουκ έστιν ώδε, τον αναμφισβήτητο κραδασμό στο πεδίο της γλώσσας αλλά και την αυθεντική συγκίνηση που παράγουν, το εγχείρημα του Κοροπούλη εκεί ακριβώς στοχεύει. Να διακηρύξει για άλλη μια φορά την ελευθερία του ως δημιουργού, ενάντια σε κομφορμισμούς και ποικίλες «απαγορεύσεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 10-04-1999
Αυτό το βιβλίο του Γιώργου Κοροπούλη έχει χαρακτήρα συγκεντρωτικής έκδοσης καθώς περιλαμβάνει ολόκληρες συλλογές προηγουμένων ετών ή μέρη τους, κλίνοντας έτσι ένα δεκαεξαετή κύκλο. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο ποιητής αναμειγνύει παλαιότερα και νέα κομμάτια, καλύπτοντας μια διαδρομή από το πρωτόλειο Πνεύμα της μποτίλιας (1983) ως το πιο πρόσφατο Σονέτο σε κυρτό καθρέφτη (1998), ενώ στο δεύτερο καταχωρίζονται οι γνωστές Σημειώσεις για τη βαρύτητα. Αυτή η δυναμική ανασύνθεση μιας λυρικής συνθήκης, η ανάμειξη και αναμόχλευση παλαιών και νέων ποιητικών ουσιών σε ένα καινούργιο μείγμα, μας δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα όχι μόνο της προβληματικής του Κοροπούλη αλλά και του metier του, αναδεικνύει την ίδια ποιητική ιδιοσυγκρασία που γνωρίσαμε ως τώρα: είρων και κάποτε κυνικός, με ένα λυρισμό που τον συμπληρώνει ένας καταλυτικός σαρκασμός. Αξονες της θεματικής του οι σχέσεις των ανθρώπων, ο έρωτας, ο θάνατος, η αρρώστια, η φθορά, η μοναξιά. Ολα αυτά βέβαια τα πραγματεύεται μέσα από μια κλασική φόρμα, την ομοιοκαταληξία ο Κοροπούλης θεωρείται από τους εμβληματικούς εκφραστές της τα τελευταία χρόνια. Και λέμε κλασική και όχι παραδοσιακή γιατί ο τελευταίος αυτός όρος θα τον αδικούσε. Δεν κοιτάει πίσω, στο παρελθόν, αλλά τον τροφοδοτεί με ένα νεωτερικό περιεχόμενο, καταρρίπτοντας διάφορα ιδεολογήματα και επιφυλάξεις που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς σχετικά με την αξία της ποίησής του, αλλά και αρκετών άλλων που εκφράζουν αυτή τη γραμμή. Η γόνιμη εμμονή του σε φόρμες χρησιμοποιημένες στο παρελθόν, που στην Ελλειπτική τη βλέπουμε αναπεπταμένη, αποδεικνύει ότι τελικά στη λογοτεχνία δεν υπάρχουν περιοχές μοντέρνες και μη, νόμιμες και παράνομες, αποδεκτές και απορριπτέες, αλλά πως όλες οι δυνατότητες είναι ανοικτές αρκεί να τις διαπερνάει το ταλέντο. Και πέρα από την πραγματική αξία επί μέρους ποιημάτων και ενοτήτων, όπως η Γεθσημανή ή το Ουκ έστιν ώδε, τον αναμφισβήτητο κραδασμό στο πεδίο της γλώσσας αλλά και την αυθεντική συγκίνηση που παράγουν, το εγχείρημα του Κοροπούλη εκεί ακριβώς στοχεύει. Να διακηρύξει για άλλη μια φορά την ελευθερία του ως δημιουργού, ενάντια σε κομφορμισμούς και ποικίλες «απαγορεύσεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ
ΤΟ ΒΗΜΑ, 10-04-1999
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
