Δρόμοι Θεάτρου

Ιδιαίτερες και εξειδικευμένες θεατρικές διαδρομές που ρίχνουν φως:
(α) σε γνωστές ή λιγότερο γνωστές περιοχές της ιστορίας του θεάτρου
(Commedia dell Arte, Επτανησιακό θέατρο, Μικρό όργανο για το Πολωνικό θέατρο)
(β) σε πρόσωπα των οποίων η θεατρική τους παρουσία επικαλύφθηκε από τη λογοτεχνική ή την ποιητική τους ιδιότητα (Το θέατρο
του Νίκου Καζαντζάκη, ο θεατρικός Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι) είτε θεωρήθηκαν αντισυμβατικά και εναλλακτικά (Χάρολντ Πίντερ,
Μπερνάρ-Μαρί Κολτές), αρχικά αμφισβητήθηκαν ως αιρετικά και αναγνωρίστηκαν προϊόντος του χρόνου (Σάρα Κέην, Δημήτρης
Δημητριάδης) είτε υπήρξαν συγγραφείς -- ενός μόνον θεατρικού έργου -«Τρισεύγενη» του Παλαμά
(γ) σε έργα που, αν και ολιγοπαιγµένα, θεωρήθηκαν υβριδικά για την
εξέλιξη της θεατρικής παραγωγής του δημιουργού τους («Πλατόνωφ» του Τσέχωφ)
(δ) σε δραματοποιημένες παραστάσεις ειδικού ενδιαφέροντος, που έφεραν στη σκηνή θεμελιώδη έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμµατείας (τα έπη του Ομήρου, την ιστορία του Θουκυδίδη)
(ε) σε θέματα διαχρονικού αλλά και σύγχρονου θεατρικού προβληματισμού (Γλώσσα του σώματος ή σωµατοποιημένος λόγος, Το θέατρο ως μορφή κοινωνικής διαµαρτυρίας και ενσυναίσθησης,
Ο «ξένος» στην αρχαία τραγωδία. Η σεξουαλική κακοποίηση -«Μέδουσα», ένα δείγμα σύγχρονης Δραματουργίας, Μια παρακαταθήκη για εκκολαμπτόµενους ηθοποιούς, το θέατρο σε
µεταπανδημικούς καιρούς, η κριτική θεάτρου -Η κριτική της κριτικής)
(ζ) στη διεθνοποίηση του Φεστιβάλ της Επιδαύρου µε την παρουσία ξένων θιάσων και θεατρικών σχημάτων στην ορχήστρα του διάσημου θεάτρου του Πολυκλείτου (Schauspiele, Comedie
Francaise, Ntional Theatre of England).