Αιώνια Μουσική

Μία μουσική σύνθεση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τέχνη να συλλάβει κανείς έντονα και να καθορίσει εκείνο που δέχθηκε η ψυχή του με ασυνείδητη έκταση. Η αφετηρία μπορεί να είναι ένα ερώτημα ή ένα ερέθισμα. Αυτό που αναπλάθεται σε ενεστώτα χρόνο είναι το παρόν του αφηγητή και ο παρελθόν χρόνος από την άλλη, που και τα δύο μαζί αυλακώνουν τη μνήμη.
Πρόκειται για μία πορεία από το ανύπαρκτο στο υπαρκτό, μέσα στον άυλο φανταστικό χώρο, όπου η ιδέα αποκτά υπόσταση. Η πρωτοτυπία άλλωστε των μουσικών ιδεών δεν μπορεί να περιγράφει με λέξεις όπως "έμπνευση" ή "διαίσθηση" αλλά με σκέψεις και με λέξεις όπως εφευρίσκω και επινοώ. Το παρελθόν χάνεται μέσα στο χρόνο κατά τον Andre Malraux, και η παρουσία του χρόνου όπως και η αφήγηση ταυτίζεται με την αιωνιότητα.
Μια σειρά από διαλέξεις και άρθρα σε έντυπα, ξεδιπλώνουν το νήμα της μουσικής δημιουργίας αλλά προβάλλουν ταυτόχρονα την πολυδιάστατη συνύπαρξη των τεχνών.
Η γνώση σμιλεύει το σήμερα, προσεγγίζοντας τα έργα των μεγάλων δημιουργών, μέσα από το ιστορικό πλαίσιο που διαμορφώνονται. Επιστρατεύοντας τον παρελθόντα χρόνο, το ανθρώπινο στολίδι μας, αγγίζουμε το γίγνεσθαι, έτσι προχωρούμε σε μια ανατομία του κόσμου, με τις μικτές εκφραστικές διατυπώσεις και όλα τα αντιφατικά και αμφιλεγόμενα στοιχεία της σύγχρονης πραγματικότητας, δίνοντας το στίγμα ενός κόσμου άνισου και κατακερματισμένου που φυσικά, όλα αυτά η Τέχνη δεν είναι δυνατόν να τη δώσει με τους καθιερωμένους τύπους και τις γνωστές διατυπώσεις.
Με τα νέα σύμβολα, το συνδυασμό των μέσων, τη χρησιμοποίηση των διαφορετικών και αντιφατικών υλικών, δίνει νέες κατευθυντήριες γραμμές στη φαντασία, μα πάνω απ' όλα, θέτει ερωτήματα προκαλώντας σκέψεις πολλαπλά διαστροματωμένες.
Ε. Λ. Κοκκόρης