Αφηγήσεις της Ανατολής

-Τι περίεργη πόρτα είναι αυτή Αμπτουλλάχ; τον ρώτησα.

-Έχεις δίκιο, Σουλτάνε μου, μου απάντησε ο Βεζίρης. Είναι πολύ περίεργη και... τι να πω... εδώ οι χωριάτες μου λένε διάφορα...

-Πρώτη φορά βλέπω πόρτα χωρίς πόμολο και κλειδαριά Αμπτουλλάχ. Αυτή η πόρτα κάτι μας κρύβει και κάτι μας φανερώνει, αποκρίθηκα...

-Σουλτάνε μου, μου έγνεψε χαμηλόφωνα ο Βεζίρης. Να... αυτή η πόρτα δεν είναι μια πόρτα σαν τις άλλες. Κατά πως λένε οι χωριάτες, αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη πόρτα σπιτιού. Αυτή ανοίγει μόνο από μέσα προς τα έξω και ονομάζεται πόρτα της Καρδιάς. Λένε πως ανοίγει μόνο σε ανθρώπους.... πώς να το πω Σουλτάνε μου... εκλεκτούς του Προφήτη και Άγιους. Οι υπόλοιποι....

Ο Βεζίρης έσκυψε το κεφάλι του. Μαζί με αυτόν έσκυψα και εγώ το δικό μου. Έμεινα για μια στιγμή ακίνητος. Μετά συντετριμμένος γύρισα στους αυλικούς μου και έδωσα εντολή να φούγουμε αμέσως. Έφτασα καταρρακωμένος στο παλάτι. Κλείστηκα στο μεγάλο δωμάτιό μου και τους έδιωξα όλους. Έμεινα μόνος. Έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα. Μέχρι τα ξημερώματα ξάγρυπνος επανέλαβα σαράντα φορές την αγαπημένη μου προσευχή Σουρά Αλ Φατίχα, ελπίζοντας στο Μέγα έλεός του....